บทที่ 223

ภายใต้ความงุนงงของทุกคน มองไปเจเรมี่หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาถือกล่องนั้นประจันหน้ากับมาเดลีนและเปิดกล่องขึ้น ภายในกล่องเครื่องประดับกำมะหยี่นั้นมีแหวนเพชรทอประกายวิบวับ เมเรดิธมองไปยังกล่องที่เจเรมี่ถืออยู่ด้วยความตกใจ เธอรีบเข้าไปหาเขาในทันที “เจเรมี่ ... นี่คุณจะทำอะไรน่ะ? “เธอถามอย่างกังวล พยายามรักษารอยยิ้ม “เจเรมี่ คุณขอให้พ่อแม่ของฉันมาพบวันนี้ เป็นเพราะคุณต้องขอฉันแต่งงานใช่ไหม? แหวนเพชรนี้มันเป็นของฉันใช่หรือเปล่า?” เมเรดิธจ้องไปที่รูปร่างที่สมบูรณ์ของเจเรมี่แบบมีความหวัง กระนั้น เจเรมี่ไม่ได้เหลือบมองเมเรดิธแม้แต่หางตาของเขาก็ไม่แยมองเช่นกัน เขาหยิบแหวนออกมาและเอื้อมมือไปคว้ามือซ้ายของมาเดลีนที่เฟลิเป้จับอยู่ มาเดลีนรีบชักมือกลับ “คุณวิทแมน คุณจะทำอะไร?” เฟลิเป้เอ่ยพูดปกป้องมาเดลีนที่ยืนอยู่ข้างเขา “เจเรมี่ แม้ว่าวีล่ากับมาเดลีนจะคล้ายกันมาก แต่อย่างที่ผมได้บอกไปนั่นแหละ ทั้งคู่ไม่ใช่คนเดียวกัน” “ทำไมนายถึงดูกังวลกับเธอจังนะ?” จู่ ๆ เจเรมี่หัวเราะหึ ๆ ออกมา รอยยิ้มของเขาดูมีเลศนัยมากและไม่มีใครสามารถมองออกว่าเขาคิดจะทำอะไร “นี่เป็นเพียงของ