บทที่ 222

เมเรดิธตกลงอย่างไม่รอช้าอีกต่อไป “ไม่ต้องห่วงนะ เจเรมี่ ฉันจะไปที่นั่นอย่างตรงเวลาในคืนพรุ่งนี้พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของฉัน” “งั้น ก็ดี” เจเรมี่วางสายโทรศัพท์หลังจากพูดสามคำสุดท้ายนั้น เขามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่มืดลง ดวงตาที่เรียว และแวววาวของเขาสะท้อนแสงอย่างมีความลับ มาเดลีนตรงดิ่งกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ หลังจากเข้าไปในบ้าน เธอห็นว่าเฟลิเป้ตื่นขึ้นมาแล้ว เขานั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ขณะสวมชุดลำลองหลวม ๆ เขาดูข่าวการเงินทางโทรศัพท์ในขณะที่กัดขนมปังปิ้งเป็นอาหารเช้า เมื่อเขารู้สึกตัวว่ามาเดลีนกลับมาแล้ว เขาเผยรอยยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “ผลงานการขายของ คุณผู้หญิงของฉันกำลังเฟื่องฟู เครื่องประดับทุกชิ้นที่เธอออกแบบได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม ฉันเองคิดว่าเธอมีโอกาสที่ดีในการชนะรางวัลใหญ่จากการแข่งขัน การสร้างสรรค์และออกแบบเครื่องประดับระดับนานาชาติในปีนี้ “นอกจากนี้ ฉันยังนำวัสดุเครื่องหอมที่เธอต้องการมาให้เธอด้วยนะ เธอสามารถสานต่อความฝันและอาชีพที่นี่ได้อย่างสบายใจ” มาเดลีนรู้สึกขอบคุณ เมื่อได้ฟังทุกคำที่เฟลิเป้พูด “ขอบคุณนะ เฟลิเป้” เฟลิเป้ยิ้มออกมาจาง ๆ ดวงตาลึกลับคู่นั้นฉายแสงเจิ