บทที่ 1325

เจเรมี่คิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป แต่เสียงของเมเดลีนก็เรียกเขาซ้ำอีกครั้ง “คุณอยู่ตรงนั้นไหม?” เธอถาม ไม่มีเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำอีก เพราะแบบนั้นเสียงเรียกของเธอจึงชัดเจน “คุณบอกว่าจะเฝ้าอยู่ที่ประตู แต่ตอนนี้กลับไม่ตอบฉัน คนขี้โกหก” เสียงบ่นของเมเดลีนลอยเข้ามาเรียกสติเจเรมี่ เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขขนาดนี้หลังจากถูกตราหน้าว่าเป็นคนขี้โกหกมาก่อน เจเรมี่ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาตัดสินใจเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง ตอนนี้เมเดลีนอาบน้ำเสร็จแล้วและสวมชุดคลุมอาบน้ำเอาไว้หลวม ๆ ขณะที่นั่งรอยู่ตรงขอบอ่างอาบน้ำ ในห้องยังคงมีไอหมอกจาง ๆ ลอยอยู่ และยังไม่จางหายไป ภายใต้ม่านหมอกบางเบานั้นใบหน้าสีแดงอมชมพูของเมเดลีนที่มีหยดน้ำเกาะซึ่งดูสวยงามราวกับดอกบัวบริสุทธิ์ไร้มลทินก็ได้สะท้อนเข้ามาในดวงตาของเจเรมี่ คงจะโกหกหากเขาบอกว่าไม่หวั่นไหว ทว่าตอนนี้เขาก็ทำได้เพียงอดทนเอาไว้เท่านั้น เมื่อเห็นเจเรมี่จ้องมองตัวเองอยู่อย่างนั้น เธอก็ค่อย ๆ เหยียดเท้าออกมา “ที่แผลฉันมีเลือดออก คุณช่วยพันแผลให้ฉันใหม่ได้ไหม?” เธอพูดอย่างใจเย็น โดยไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์ที่เจเรมี่เข้าห้องหน้ำมาก่อนหน้านี้ ร่า