บทที่ 255 บ้านพักฟื้นผู้ป่วย

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยคสุดท้ายเฮนรี่ก็เดินไปยังพุ่มดอกไม้ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง เธอยิ้มกว้าง “เฮ้ เจ้าคนหัวโบราณ! คุณแก่พอที่จะรู้ว่ามันคืออะไรใช่ไหม? คุณแค่แกล้งโง่! มาเถอะข้าวปั้น ไปหาอะไรกินกันดีกว่า...” ... ทิฟฟานี่ขับรถไปตามถนนเร็วราวกับพายุเฮอริเคน แอเรียนกังวลเป็นอย่างมากว่าเธอจะไม่สามารถหยุดรถได้ทันเวลาเมื่อต้องจอดต่อท้ายรถคันอื่น “เธอช่วยขับช้าลงหน่อยได้ไหม? เธอกำลังทำให้ฉันกลัวจะตายอยู่แล้ว!” ทิฟฟานี่ไม่ได้สังเกตเห็นเธอ “บ้านพักนั่นค่อนข้างเงียบสงบและไม่มีกล้องตรวจจับความเร็วบนถนน เธอจะกลัวอะไร? นี่มันรถสปอร์ต จะต้องใช้ยังไงถ้าเราไม่ขับมันเร็ว ๆ? ไม่ต้องกังวลไป ทักษะการขับรถของฉันใช้ได้เลยทีเดียว” แอเรียนรู้สึกไม่มั่นใจ หากบุคคลที่พวกเขาไปพบคือคุณสโลนจริง ๆ พวกเขาอาจจะไม่จำเป็นที่จะได้รับข้อมูลจากเขา แม้ว่าเขาจะให้ข้อมูลนั้น แม้ว่าเขาจะให้ข้อมูลนั้น แต่พวกเขาจะแน่ใจได้หรือไม่ว่าเขายินยอมและให้ข้อมูลที่เป็นหลักฐานกับพวกเขา? คำพูดเพียงแค่อย่างเดียวไม่มีประโยชน์ บ้านพักหลังนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาในเขตชานเมือง อากาศสดชื่น นอกจากนั้นเนื่องจากเป็นบ้านพักที่หรูหราจึงเหมาะสำหรับการพั