บทที่ 883 เขาหลอกเธอ

ใช้เวลาไม่นานที่จะมาถึงคอนโดกรีนทาวน์ หลังจากเชอรีชจอดรถแล้ว เธอก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหันไปมองบอยล์ เขายังคงหลับตาอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปแล้ว เชอรีชเรียกเขา "บอยล์?" ชายหนุ่มไม่ตื่น เชอรีชขยับเข้าไปใกล้เขา "บอยล์ ถึงบ้านแล้วนะ" ตอนนั้นบอยล์ลืมตาขึ้น เขาดูเหมือนจะอยู่ในมึนงงเมาเล็กน้อย ในขณะที่เขาจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความงุนงง เขาบอกว่า "เราถึงบ้านแล้วเหรอ?" "ใช่ ถึงบ้านแล้ว" บอยล์บอกเธอ "ผมว่าผมเมานิดหน่อย ถ้าไม่ว่าอะไรก็ช่วยพาผมขึ้นไปข้างบนที" แม้ว่าเขาจะขอเธอให้ช่วยพาเขาขึ้นไปข้างบน แต่บอยล์ก็ไม่ให้โอกาสเธอได้ปฏิเสธ ทันทีที่พวกเขาลงมาจากรถ บอยล์ก็สะดุดราวกับว่าเขาเสียการทรงตัว และล้มไปซบไหล่เชอรีช พวกเขาเดินเตาะแตะขึ้นไปข้างบน เชอรีชเห็นว่าเขาเมา เธอจึงช่วยพยุงเขาไปที่ลิฟต์ เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือของเธอ ผ่านเสื้อของเขา บอยล์ซบลงบนไหล่ของเธอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา เขาก็มองเห็นใบหน้าด้านข้างของเธอชัดเจน เชอรีชพยุงเขาเข้ามาในลิฟต์ และพาขึ้นไปข้างบนตรงทางเข้าห้องของเขา เชอรีชหันมาบอกเขา "กดรหัสสิ" บอยล์คลอเคลียต้นคอของเธอ เขาพูดอ้อแอ้เหมือนไม่รู้ว่าเกิด