บทที่ 586 กลับไปที่เคียร์ ริเวอร์ ทาวน์ เพื่อเจอแม่ยายของเขา

เมื่อถึงเวลาที่วิลสันกลับจากองค์กร เซรีนก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอใช้ผ้าขนหนูสีชมพูพันผมที่เปียกของเธอ ในขณะที่ใบหน้าของเธอแดงเป็นสีชมพูจากความร้อน สีผิวของเธอดูโดดเด่นมากแม้ไม่ได้แต่งหน้า และแม้จะมองใกล้ ๆ ก็ไม่เห็นรูขุมขนบนใบหน้าของเธอเลย เธอดูเหมือนไข่ที่เพิ่งปอกเปลือก และนุ่มนวลมาก “คุณกลับมาแล้ว” วิลสันจ้องเขม็งไปที่เธอด้วยดวงตาเข้มของเขา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาเธอ และกอดเธอทันที เซรีนตกตะลึงเล็กน้อยตอนที่ผ้าขนหนูตกลงมาจากศีรษะของเธอ เผยให้เห็นผมเปียกที่ยุ่งเหยิงของเธอ “อย่าทำอะไรอันตรายเพื่อผมแบบนั้นอีก” เซรีนไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา ในขณะที่เธอถาม “ห๊ะ? อันตรายอะไร?” วิลสันจ้องตรงไปที่เธอในขณะที่เขาพูด “เนื่องจากไปตามหาสมุนไพรดินกวางตุ้ง คุณจึงถูกล้อมรอบด้วยฝูงหมาป่า และถ้ารูบี้มาไม่ทัน คุณรู้หรือไม่ว่าผลลัพธ์ของคุณจะเป็นอย่างไร?” เซรีนทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย เมื่อสังเกตเห็นท่าทางเข้มงวดของเขาในขณะที่เธอพูดว่า “แต่ฉันแค่นั่งอยู่เฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลยไม่ได้ ฉันดูคุณตายไม่ได้ใช่ไหม? ฉันก็อยากทำอะไรเพื่อคุณด้วยเหมือนกัน และถ้ารูบี้ทำได้ ฉันก็ทำได้เช่นกัน” จากนั้นเซรีนก็ก้มหน้าลงเล็