บทที่ 574 คุณจะตายเร็ว ถ้าอวดความรัก

ทุกคนต่างพากันชมฝีมือการทำอาหารของวิลสัน เมื่อพวกเขาได้ชิมปลากับผักดอง "หัวหน้า ปลากับผักดองของคุณอร่อยมากเลยครับ!" "ทำให้นึกถึงปลาราดซอสเปรี้ยวหวานของแม่ขึ้นมา คิดถึงตอนที่ทำอาหารที่บ้านเลย" "ฉันก็คิดถึงบ้านเหมือนกัน" เหล่าทหารรับจ้างเริ่มน้ำตาคลอ เมื่อพวกเขาถือถาดอาหารอยู่ ทอมป์สันถองวิลสันด้วยไหล่ของเขา ขณะที่กำลังกินปลากับผักดอง "ดูนั่นสิ นายทำให้พวกนั้นร้องไห้แล้ว นี่เรามาสู้กันนะ ไม่ได้มาร้องไห้" รูบี้แซววิลสัน "ไม่คิดเลยนะ ว่านักฆ่าอย่างคุณ จะทำอาหารได้อร่อย" เธอมองเขาแล้วเลิกคิ้วขึ้นถาม "ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ ว่าคุณทำอาหารเก่ง?" วิลสันตอบอย่างเบื่อหน่าย "ก็ผมไม่ได้อยากทำให้คุณกินไงล่ะ ผมเลยปกปิดความสามารถเอาไว้" ริมฝีปากของรูบี้กระตุก "วิลสัน นั่นมันจำเป็นด้วยเหรอ? แล้วเซรีนได้ชิมฝีมือทำอาหารของคุณหรือยัง?" วิลสันตอบอย่างตรงไปตรงมา "แน่นอน ผมทำอาหารให้เธอตั้งหลายครั้ง" ทอมป์สันเดาะลิ้นแล้วพูด "งั้น ไวท์วูล์ฟ ผู้เหี้ยมโหด ก็กลายมาเป็นพ่อบ้านแล้วสิ" รูบี้พูดต่อ "ดูเหมือนว่าที่คุณทำอาหารเก่ง เพราะคุณอยู่ในกำมือของแฟนคุณล่ะสิ วิลสัน คุณกลายเป็นคนขี้แพ้ได้ยังไง? ผู้ชายอย่างคุ