บทที่ 571 อยากทานของเปรี้ยว

มันเป็นวันสุดท้ายของการทำงาน หมอที่ไม่ได้ทำงานในคืนนี้ ต่างเริ่มพากันออกจากโรงพยาบาล "เซรีน ฉันก็คิดว่าคืนนี้คุณไม่ได้ทำงานเสียอีก? ทำไมยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ? คุณอยากทำงานล่วงเวลาเหรอ?" เซรีนยิ้ม "ฉันกำลังจะไปเก็บของค่ะ" ไม่อยากไปเลย เธอพยายามถ่วงเวลาไว้ให้นานกว่านี้ เธอมองผลตรวจครรภ์แล้วเก็บไว้ในลิ้นชัก วิลสันกำลังรอเธออยู่ข้างล่าง แต่เธอก็ยังไม่ลงมาสักที เขาดูเวลา และเห็นว่ามันเลยเวลาทำงานแล้ว ด้วยความเป็นห่วงเขาจึงลงจากรถ แล้วเข้าไปตามหาเธอในโรงพยาบาล เขาเข้าไปถึงที่ห้องทำงาน และเห็นว่าเธออยู่ในห้องคนเดียว เธอพิงศีรษะไว้บนโต๊ะ ดูเหมือนว่าเธอหลับอยู่ วิลสันเดินเข้าไปหาเธอเงียบ ๆ เซรีนไม่ได้นอนหลับลึก เธอจึงตื่นขึ้นมาเมื่อวิลสันเข้ามาใกล้เธอ "วิลสัน ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?" หญิงสาวขยี้ตาแล้วถามเขา เธอสับสน ชายหนุ่มตอบเธอ "คุณจำไม่ได้แล้วเหรอว่าผมส่งข้อความหาคุณ และบอกว่าผมรออยู่ข้างล่าง ทำไมคุณไม่ลงไปล่ะ? แล้วยังมานอนหลับอยู่ที่นี่อีก" แล้วเซรีนก็จำได้ "โอ้...ฉันลืมไป วันนี้ฉันรู้สึกง่วงนอนนิดหน่อย" เขาบ่นเธอ แต่ก็ไม่ลืมที่จะเตือนเธอ "คราวหน้าเอาผ้าห่มมาคลุมด้วยนะ ถ้าคุณอยากจะห