บทที่ 556 คุณคือ ภาระที่หอมหวาน

สามวันต่อมา ในป่าพิษ วิลสันและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่า พวกเขายังจุดไฟเพื่อทำอาหารอีกด้วย วิลสันไม่มีความอยากอาหารใด ๆ ขณะที่เขานั่งอยู่ข้างกองไฟ เขาหยิบสร้อยข้อมือสีแดงจากกระเป๋าของเขาออกมาและมองดูมันอย่างตั้งใจ ทั้งสามวันที่ผ่านมา เขาได้กำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่หญิงสาวพูดกับเขามาโดยตลอด ถ้าเธอสามารถเสียสละชีวิตที่สงบสุขให้กับเขาได้ ทำไมเขาถึงยังไม่พอใจอีก? นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เขาต้องการเก็บเธอไว้ข้างกายและปรนเปรอเธอ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แม้ต้องตกอยู่ในอันตราย ย่อมดีกว่าการแยกจากกันและทุกข์ทรมาน ทอมป์สันยื่นขาแกะย่างให้วิลสัน “กำลังคิดถึงแฟนอยู่เหรอ?” วิลสันหยิบขาแกะแล้วคำรามอย่างเย็นชา "ดีกว่าไม่มีใครให้คิดถึง" “ฮ่า ฉันสนใจเรื่องความรักไม่ได้หรอก พวกผู้หญิงไม่มีอะไรเลยมีแต่ปัญหา!” ทอมป์สันจ้องลึกมายังเขา “นายคิดที่จะรับข้อเสนอของหญิงสาวเหรอ?” วิลสันมองเขาด้วยหางตาขณะที่เคี้ยวเนื้อหนึ่งคำ “นายไม่ได้พึ่งบอกว่าฉันจะยังไม่ตาย ไม่ใช่เหรอ?” “โรคของนายรักษาให้หายได้ อย่างไรก็ตามตัวเม็ดยาที่ฉันพัฒนาคือ ยาต้านมะเร็งที่ล้ำสมัยที่สุดในโลก หลังจากการผ่า