บทที่ 463 ภรรยาที่รัก มาดามอยู่ตรงนี้แล้ว

เมื่อเกือบจะได้เวลาสี่โมงเย็น เวอเรียนกับเฮเลนไปรับลูก ๆ ของพวกเธอ ที่โรงเรียนอนุบาล แต่หลังจากที่รอมาเป็นเวลานาน เด็ก ๆ ก็ยังไม่ออกมา เวอเรียนกับเฮเลนจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในโรงเรียน ไทเลอร์กับ เจลลี่ บีนยืนอยู่ที่กำแพงหน้าห้องเรียน ใบหน้าแดงเพราะความร้อน เวอเรียนรู้สึกเป็นห่วง จึงเดินเข้าไปหาแล้วถาม "เจลลี่ บีน ไทเลอร์ ทำไมสองคนถึง...ทำไมทั้งสองคนถึงได้มายืนตรงนี้ล่ะ?" หน้าผากของเด็ก ๆ เต็มไปด้วยเหงื่อ และเส้นผมก็เปียกและเหนียว เวอเรียนรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าให้เด็ก ๆ เฮเลนถามด้วยความกังวล "เกิดอะไรขึ้น?" เจลลี่ บีนตอบเธอ "มอนตี้ น้าเฮเลน เราไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ คุณครูกับชาร์ลส์ต่างหากที่ผิด" เมื่อเธอพูดจบ คุณครูก็เดินออกมาจาห้องทำงาน เมื่อเธอเห็นพวกเขา เธอก็ถามอย่างสุภาพ "คุณเป็นแม่ของเชอรีชกับไทเลอร์ รึเปล่าค่ะ?" "ใช่ค่ะ" "ให้ฉันอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนนะคะ เชอรีชกับไทเลอร์ ทำร้ายเด็กผู้ชายในห้องเรียนวันนี้ ถ้าพวกเขาขอโทษเด็กคนนั้น เรื่องก็คงจบไปแล้ว" เจลลี่ บีนรีบเข้ามาอยู่ข้างเวอเรียน และกอดเอวเวอเรียน "มอนตี้ ชาร์ลส์มาดึงเสื้อของหนูก่อน หนูบอกเขาว่าห้ามดึง แต่เขาก็ยัง