บทที่ 462 ถูกทำโทษให้ยืนด้วยกัน

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องเรียนแล้ว ไทเลอร์กับ เจลลี่ บีนก็นั่งลงข้างแปลงปลูกดอกไม้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เจลลี่ บีนมองไทเลอร์ แล้วถามเขา "ไทเลอร์ ทำไมถึงช่วยฉันล่ะ?" ไทเลอร์มองเธอ แล้วยกมือขึ้นลูบหัวที่เหมือนเห็ดของเธอ "ยัยโง่!" "เธอทำผมฉันยุ่งหมดแล้วนะ!" ยัยเปี๊ยกตัวจิ๋วทำผมของเธอให้เรียบร้อยแล้วพูดจริงจัง "ไทเลอร์ ถึงฉันจะดีใจที่เธอช่วยฉัน แต่ฉันจะไม่สนใจเธอ ถ้าเธอทำให้ฉันโกรธอีก" "ฉันไปทำให้เธอโกรธตอนไหน?" เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้เขาโกรธ! เขาทำดีกับเธอ แต่เธอก็ยังไปตามเจคอบที่เป็นรุ่นพี่ เขาจึงโกรธมาก! "ก็เธอทำให้ผมฉันยุ่ง มันทำให้ฉันโมโหไงล่ะ!" ยัยโง่! แล้วไทเลอร์ก็ไม่ยุ่งกับเธออีก เขาหันหลังแล้วเดินตรงไปเข้าห้องเรียน เจลลี่ บีนนั้นไร้เดียงสา เธอจึงไม่เข้าใจอะไรเลย เธอจับศีรษะของเธอ แล้ววิ่งตามเขากลับเข้าไปในห้องเรียน เมื่อถึงเวลานอนกลางวัน เจลลี่ บีนนอนหลับลึก เธอรู้สึกว่ามีคนกำลังดึงเสื้อของเธออยู่ ชาร์ลส์นั่งอยู่ข้างเธอ ดูเหมือนว่าเขาจะค้นพบอะไรที่น่าสนใจ เขาดึงเสื้อกั๊กข้างในเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวของ เจลลี่ บีน เขาดึงเสื้อกั๊กของเธอเรื่อย ๆ เขาทำเหมือนว่ามันสนุกมาก เขาท