บทที่ 423 คุณธรรมกำหนดสามีที่ดี!

ซีลีนถูกยานเดลอุ้มกลับเข้ามาในคฤหาสน์ ขณะที่เธออยู่ในอาการมึนงง ยานเดลอุ้มเธอมายังห้องน้ำและล้างตัวให้เธอ หลังจากนั้นเขาก็วางเธอลงบนเตียงหลังใหญ่และกอดเธอไว้แน่นจนหลับไป ทั้งร่างของซีลีนรู้สึกเจ็บปวด อย่างไรก็ดีหัวใจเธอรู้สึกเจ็บปวดที่สุด เธอกลิ้งออกจากแขนของเขาโดยไม่รู้ตัวเพราะอย่างนั้นหลังของเธอจึงหันเข้าหาเขา เธอขดตัวเหมือนเด็กทารก เธอกันเขาออกจากโลกของเธอ ยานเดลมองไปยังหลังคอขาวและเนียนนุ่มของเธอ ดวงตาสีดำของเขามืดมิดเหมือนมีเปลวแห่งความโกรธเผาไหม้ภายใน เขากระชากเธอให้มาประจันหน้ากับเขาอย่างแรง “คุณปิดบังอะไรอยู่?” "ฉันไม่อยากเห็นคุณ" ซีลีนจ้องมาที่เขาด้วยดวงตาที่กลายเป็นสีแดง "แต่ผมเป็นผู้ชายของคุณ" 'ฮ้า ผู้ชายที่บังคับตัวเขาใส่ฉันเมื่อกี้นี่เอง' ยานเดลรู้สึกลำบากใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาลูบไล้หางตาที่เปียกชื้นของดวงตาแดงก่ำ และโน้มศีรษะของเขาจูบลงที่หน้าผากของเธอ “...” "มานี่ ให้ผมได้มอบกอดให้คุณเถอะ" เหมือนกับว่าเขากำลังเกลี้ยกล่อมเด็กสามขวบ ในตอนนั้นซีลีนอยากจะกัดเขาให้ตาย อย่างไรก็ดี ยานเดลเป็นพวกชอบครอบครอง เขาไม่สนใจไม่ว่าซีลีนจะเริ่มหรือไม่ เขายืดแขนยาวของตัวเอง