บทที่ 414 อ้อมกอดอันอบอุ่นของเธอ

เซรีนวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน เธอหายใจหอบและยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เธอกำลังแอบดูชายที่ยืนอยู่ข้างล่าง เธอเอามือปิดปากและสะอื้นอยู่เงียบ ๆ ทำไมเขาต้องมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอด้วย ทั้งที่เขาก็แต่งงานแล้ว? เมื่อมาคิดดูอีกที เธอก็ไม่ได้เข้าใจวิลสันมากนัก เธอไม่รู้เรื่องครอบครัวของเขาเลย แม้ว่าเขาจะน่ารังเกียจ เธอก็โง่และไร้เดียงสาเกินไป เธอเช็ดน้ำตา และดึงผ้าม่านปิดอย่างโกรธเคือง เธอไม่อยากจะมองคนข้างล่างอีกแล้ว คน ๆ นั้น...ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไป เธอไม่ได้ต่ำต้อย จนต้องไปเป็นเมียน้อยของใคร เธอมีการศึกษาและมีขอบเขตในจริยธรรม วิลสันยืนพิงรถ และจุดบุหรี่อีกมวน ตรงที่เขายืนอยู่ มีแต่ก้นบุหรี่ทิ้งไว้ การที่เขาเป็นหมอ เขาจะดูแลสุขภาพอยู่เสมอ และไม่ได้เสพติดนิโคติน แต่ตอนนี้เขาต้องพึ่งบุหรี่ เพื่อให้ผ่านความทรมาน สายตาของเขาจ้องมองห้องที่มีแสงสว่างผ่านหน้าต่าง หลังจากผ่านไปสักพัก แสงไฟก็ดับลง วิลสันโยนบุหรี่ลงบนพื้น และเหยียบด้วยรองเท้าหนัง เขาได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเดินมาแต่ไกล ตอนที่วิลสันเปิดประตู และกำลังจะเข้าไปในรถ เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิ