บทที่ 408 ไปตั้งแคมป์

วิลสันไปซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ตกับเซรีน เมื่อพวกเขากินหม้อไฟเสร็จแล้ว เซรีนถามอย่างสงสัย "ทำไมคุณถึงมาซุปเปอร์มาร์เก็ตล่ะ? คุณยังหิวอยู่เหรอ? เราต้องทำอาหารอีก เมื่อเรากลับไปถึงบ้านอีกเหรอ?" "ไม่มีอาหารเหลืออยู่ในตู้เย็นแล้ว พรุ่งนี้เราต้องทำอาหารเช้ากัน เราจะออกไปประมาณตอนเที่ยง เราอาจต้องทำอาหารกลางวันด้วย" เธอชมเขา "คุณนี่ใช้ชีวิตธรรมดาดีนะ ฉันจะสั่งอาหารมาในเช้าวันเสาร์ ฉันขี้เกียจทำอาหาร" ชายหนุ่มพูดอย่างจริงจัง "การสั่งอาหารกลับบ้าน มันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณนะ เลิกสั่งอาหารกลับบ้านได้แล้ว" เซรีนรีบรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างรวดเร็ว แล้วพึมพำ "ก็การสั่งกลับบ้านมันสะดวกดีนี่นา เพื่อนที่พักห้องเดียวกับฉัน เชอร์ลี่ย์ก็ไม่ค่อยอยู่ในวันหยุด ฉันทำอาหารทั้งหมดคนเดียวไม่ได้หรอก และฉันต้องมาล้างจานหลังจากกินเสร็จอีก มันยุ่งยากมาก" "ตั้งแต่นี้ไป มากินข้าวที่บ้านผมในวันหยุดสิ" เซรีนตอบ "อืม ถึงคุณจะไม่ชวนฉันมา ฉันก็จะไปกินข้าวฟรีทุกวันหยุดแหละ" วิลสันอารมณ์ดีขึ้น พวกเขาซื้อของใช้และเครื่องปรุงในการทำอาหารมาหลายอย่างจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เขาดึงเธอมาในแถวของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวัน "เรามาตรงน