บทที่ 393 ฟังผม อย่ากลัว

วิลสันล้มลงบนไหล่ของเซรีนทันทีที่เธอเปิดประตู! “วิลสัน!” ชายหนุ่มซีดเซียวและอ่อนแอ เขาสลบไปแล้ว! เซรีนพยายามอธิบายให้พนักงานต้อนรับฟังเป็นภาษาอังกฤษอย่างกระวนกระวาย “เขาเป็นเพื่อนของฉัน! เขาไม่ใช่คนเลว!” พนักงานต้อนรับขมวดคิ้ว แต่เธอยังคงหวาดกลัวอยู่ เธอพูดว่า "เขาเล็งปืนมาที่ฉัน!" เซรีนอึ้งเมื่อเอ่ยถึงปืน แต่เธอก็รีบโกหกว่า “เขาเป็นสมาชิกหน่วยต่อต้านการก่อการร้ายของโลก! นั่นเป็นเพราะว่าทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันก่อนหน้านี้ และมีผู้ก่อการร้ายจำนวนมากอยู่ข้างนอกนั่น เขาอาจจะกังวลว่าคุณอาจจะดึงดูดความสนใจของผู้ก่อการร้ายบางคน!” แม้ว่าพนักงานต้อนรับจะยังคงงุนงง แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ข้างนอกนั้นเต็มไปด้วยความโกลาหล และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโทรหาตำรวจ ในขณะที่พวกเขาก็ยุ่งวุ่นวายเช่นกัน เซรีนรีบปิดประตูทันที และอุ้มวิลสันเข้าไปในห้องในขณะที่เธอพยายามเรียกเวอเรียน “เวอเรียน ออกมาช่วยฉันหน่อย!” เวอเรียนรีบวิ่งไปหาเธอทันที และทันทีที่เธอสังเกตเห็นวิลสันจมกองเลือด เธอก็ตกใจ เธอพูดว่า "เซรีน นี่มันแย่มาก เราต้องพาวิลสันไปโรงพยาบาล ไม่งั้นเขาจะเสียเลือดมาก!" “แต่เราจะทำอย่างไร ถ้าเ