บทที่ 379 คุณต้องขอโทษสามีฉันเดี๋ยวนี้!

เมื่อเวอเรียนตื่นขึ้นมา เธอเอื้อมมือจะไปสัมผัสคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ แต่เธอไม่รู้สึกอะไรเลย แล้วเธอก็ตกใจ เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็เห็นว่าฮีลตันไม่อยู่แล้ว เธอรีบใส่เสื้อโค้ทและลุกจากเตียงไปตามหาเขา ตอนนี้เขามองไม่เห็น เขาจะไปอยู่ที่ไหนคนเดียวได้ล่ะ? เวอเรียนค้นหาทั่วห้องและในห้องน้ำ แต่ก็ไม่เจอเขา เธอจึงรีบออกไปตามหาเขาข้างนอก เมื่อเดินมาที่ด้านหน้า เธอเห็นฮีลตันยืนอยู่ตรงนั้น กำลังถูกผู้หญิงวัยกลางคนต่อว่าอยู่ "นี่คุณตาบอดเหรอ! ทำไมคุณไม่ใส่แว่นตาและถือไม้เท้า ในตอนที่เดินออกมาข้างนอกด้วยล่ะ? ส้มฉันหล่นเกลื่อนพื้นและโดนเหยียบหมดแล้ว! คุณต้องจ่ายค่าส้มคืนฉันด้วย!" "จริง ๆ เลย! คุณอย่าออกจากห้องสิถ้าคุณตาบอด! คุณมันเป็นตัวปัญหา!" เวอเรียนโกรธและรีบพุ่งเข้าไปหาฮีลตัน เธอเข้าไปขวางเขาไว้ และพูดกับผู้หญิงอ้วนวัยกลางคนคนนั้น "คุณเป็นใคร ถึงได้มาว่าคนตาบอดแบบนี้?" หญิงอ้วนวัยกลางคนตกใจและมองเวอเรียน "ฮึ่ม นี่มันเป็นเรื่องของเขา แล้วคุณมาเกี่ยวอะไรด้วย? หรือคุณจะจ่ายค่าส้มให้ฉันล่ะ?" "ขอโทษเขาเดี๋ยวนี้!" เวอเรียนพูดด้วยความไม่พอใจ เธอเสียงแข็งผิดปกติ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนที่ควรมีเรื่องด