บทที่ 375 ไม่ต้องกลัว ผมอยู่ตรงนี้

ฮีลตันรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในอกของเขา เขาค่อย ๆ มองลงไปที่อกของเขา... เวอเรียนเบิกตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอกว้าง ในขณะนี้เธอไม่แม้กระทั่งรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจของตัวเธอเองด้วยซ้ำ ราวกับว่าเวลาได้หยุดลง ในขณะที่ร่างของฮีลตันล้มลงไปกับพื้น เวอเรียนก็ตะโกนด้วยความเศร้าโศก และความโกรธว่า “ฮีลตัน!” จีนหัวเราะอย่างมีความสุข และกดปืนไปที่ขมับของเวอเรียนพร้อมกับพูดว่า “มันไม่น่าเศร้าเป็นพิเศษงั้นหรือ? แกเสียใจจนแกอยากตายเลยหรือเปล่า?” เวอเรียนเปิดปากของเธอออกในขณะที่น้ำตาของเธอตกลงมาอย่างเงียบ ๆ เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากบาดแผลบนใบหน้าของเธอ และรู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง “เธอไม่อยากให้ฉันตายงั้นเหรอ? ยิงฉันสิ” จีนส่งเสียงออกทางจมูกอย่างเย็นชา “แกอยากตายงั้นเหรอ? ไม่ต้องห่วง ฉันจะส่งแกไปอยู่กับสามีของแกในภายหลัง” … นอกโรงงาน มีบอดี้การ์ดที่จ้างมาหลายคนที่กำลังเฝ้าพื้นที่กำลังสูบบุหรี่ “ไปตรวจดูสิว่าข้างในเรียบร้อยหรือยัง ให้ตายสิ ทำไมการรับเงิน 50 ล้านเหรียญถึงมีปัญหามากขนาดนี้นะ?” “แกไปสิ ฉันสูบบุหรี่อยู่” “ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน ใครมันจะทำเรื่องโหดเหี้ยม และเลือดเย็นแบบนี