บทที่ 311 ไม่มีใครสอนฉันหรอก

"ไม่มีใครสอนฉันเรื่องนี้หรอก ฉันเรียนรู้ด้วยตัวเอง" เมื่อเขาได้ยินแบบนี้ เขาก็กัดคอเธอ เธอหันไปมองแล้วถามเขา "คุณกัดฉันทำไม?" "ใครสอนคุณเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้?" เวอเรียนพูดไม่ออก ดวงตาของฮีลตันสั่นไหว เขากดเธอให้ติด แน่นระหว่างโซฟาและหน้าอกของเขา ทำให้เธอต่อต้านเขาไม่ได้ คืนนี้ไม่ต้องได้นอนกันแล้ว จนถึงตอนเที่ยงคืน เวอเรียนคิดว่าเธอต้องบ้าไปแล้วจริง ๆ ที่เธอใส่ชุดชั้นในเซ็กซี่แบบนี้เพื่อที่จะอ่อยฮีลตัน เช้าวันรุ่งขึ้น เวอเรียนหมดแรงและนอนสลบอยู่บนเตียง ฮีลตันลุกขึ้นไปอาบน้ำ เวอเรียนตื่นเมื่อได้ยินเสียงอาบน้ำ เธอลองขยับตัวและพบว่าร่างกายขยับได้แล้ว สายตาเธอมองไปบนพรม แค่สายบาง ๆ และผ้าลูกไม้ไม่กี่ชิ้นบนพื้น ชุดชั้นในเซ็กซี่นั้นได้ถูกดึงออก เมื่อคืนนี้ ฮีลตันโกรธอย่างบ้าคลั่งเหมือนอสูรร้าย เธอโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น พนักงานขายที่ร้านพูดถูก ผู้ชายจะมีอารมณ์ง่าย เมื่อฮีลตันออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นว่าหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงตื่นแล้ว เขาจึงเดินไปนั่งข้างเตียง ลูบศีรษะเธอแล้วถาม "ให้ผมช่วยพาคุณไปอาบน้ำไหม?" เธอรู้สึกอาย"ไม่ ไม่ต้องหรอก ฉันอาบน้ำเองได้ แล้วคุณไม่