บทที่ 266 เธอคือยารักษาของเขา

หลังจากได้รู้เกี่ยวกับอาการของฮีลตัน จอห์นก็โทษตัวเอง เขาเริ่มรู้สึกเสียใจกับเวอเรียนด้วยซ้ำ "ฉันได้ยินมาจากฮีลตันว่าเธอช่วยรักษาเขาในช่วงนี้" เวอเรียนพยักหน้า และพูดว่า "พ่อ นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ ฉันเป็นภรรยาของ ฮีลตัน" ชายชราจับไปที่หัวของไม้เท้าของเขา "ขอบคุณ ที่อยู่เคียงข้างฮีลตันเสมอมา แม้ว่าเขาจะป่วย แต่เธอไม่เคย... ฉันเพิ่งรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมเขาถึงไม่อยากแต่งงาน ฉันไม่รู้จักเขาดีพอ และฉันก็ยังคะยั้นคะยอให้เขาแต่งงาน ฉันโทษเขาด้วยซ้ำที่เข้ากับใครไม่ได้ ตอนนี้เรามีเธอ... เมื่อมีคุณอยู่เคียงข้างเขา เขาควรจะดีขึ้นในบางจุด " หลังจากสูญเสียลูกชายคนโตบริซลีไป เมื่อเขาอายุมากกว่า 70 กว่าปี ชายชรารู้สึกกังวลที่เห็นลูกชายคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่แต่งงานและมีลูก เวอเรียนสามารถเชื่อมโยงกับความรู้สึกของเขาได้เป็นพิเศษ “พ่อ คุณไม่ต้องโทษตัวเองมากหรอก หนูเชื่อว่าฮีลตันจะหายดี” "หืม เขาจะหายดี ถ้าเธออยู่กับเขา และเขาก็จะดีขึ้น" เมื่อชายชราพูดถึงเรื่องนี้ เสียงของเขาก็แหบลงเล็กน้อย ดวงตาของเวอเรียนก็เริ่มคลอด้วยเช่นกัน เมื่อเวอเรียนออกจากห้องทำงานของชายชรา ฮีลตันก็นั่งอยู่ในห้องนั