บทที่ 246 รอฮีลตันกลับมา

แม้ว่าความทุกข์นั้น ยากที่จะจินตนาการได้ แต่ว่าเวอเรียนก็เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ และรู้ว่าเขายังสงสัยในตัวเธออยู่ "ได้ค่ะ" เธอยังไม่อยากกลับไปที่คฤหาสน์ฟัดด์ หรือไปเจอแนนซี่และคนอื่นๆ ทั้งหมดที่เธอต้องการในตอนนี้ คือกลับไปที่ที่เธอละฮีลตันอยู่ เธออยากแยกตัวออกมาและรักษาบาดแผลของเธอเอง เซรีนเป็นห่วงเวอเรียน จึงพาเวอเรียนออกจากโรงพยาบาลกลับไปส่งที่คฤหาสน์ แชลโลว เบย์ "เวอเรียน พรุ่งนี้ฉันจะมาอยู่กับเธอ ฉันเป็นห่วงว่าแนนซี่และคนเลวพวกนั้นจะมารังแก เธออีก!" "ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก มาดามลีอาห์จะมาอยู่กับฉันด้วย" "จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเธอได้ยังไง ในเมื่อเธอเป็นแบบนี้? ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะมาอยู่กับเธอสักสองสามวัน จนกว่าเธอจะดีขึ้น แล้วฉันจะไม่รบกวนเธออีก" มาดามลีอาห์พูดพลางหัวเราะ "มาดามคะ ในเมื่อ คุณลุดด์ อยากจะมาอยู่เป็นเพื่อน ก็ให้เธอมาอยู่ด้วยเถอะค่ะ คุณจะได้มีเพื่อนคุยแล้วรู้สึกดีขึ้น" เวอเรียนไม่ปฏิเสธ แต่เธอก็พูดน้อยมากและไม่รู้จะคุยอะไรกับเซรีน เซรีนนั้นชวนคุยหลายเรื่อง แต่เธอก็ยังคงพูดน้อยอยู่ดี แม้ว่าช่วงนี้เวอเรียนจะไม่ร้องไห้และไม่ได้คิดถึงฮิลตันมากเท่าวันก่อน เธอดูเหมือนม