บทที่ 242 เตรียมงานศพ

เวอเรียนสะดุ้งตื่นขณะที่เธอหลับ เธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอฝันถึงฮีลตันที่กำลังดิ้นรนอยู่ใต้ท้องทะเล และพยายามโทรหาเธออย่างต่อเนื่อง เธอต้องการช่วยเขา แต่รู้สึกเหมือนว่าร่างกายของเธอถูกมนต์สะกดจนไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว เจลลี่ บีนกำลังนอนหลับสนิทอยู่ข้าง ๆเธอ เวอเรียนจ้องไปที่ใบหน้าที่น่ารักของเจลลี่ บีน เธอปิดหน้าของเธอ และหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก ถ้าฮีลตันเป็นอะไรไป... เธอจะบอกกับเจลลี่ บีนเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร? เธอไม่สามารถทำสิ่งที่โหดร้ายนี้ได้ เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ แสงจันทร์จากภายนอกทำให้ทุกอย่างรู้สึกเยือกเย็น และหดหู่ เวอเรียนลุกขึ้น และเอาเสื้อโค้ทตัวหนึ่งของฮีลตันพาดบ่าของเธอขณะที่เธอยืนอยู่ข้างหน้าต่าง และจ้องมองไปที่แสงจันทร์ ราวกับว่าเสื้อคลุมยังคงมีความอบอุ่น และกลิ่นหอมของฮีลตันยังคงหลงเหลืออยู่ เธอคว้ามันขึ้นมาและสูดดมเข้าไปอย่างแรง ในที่สุดน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ “ฮีลตัน…คุณจะต้องปลอดภัย…” เธอมองขึ้นไปบนดวงจันทร์ พนมมือของเธอและอธิษฐาน … ไม่นานหลังจากที่ชายชราลูอิสส่งเจลลี่ บีนไปโรงเรียนในเช้าวันรุ่