บทที่ 240 เวอเรียน เธอมันตัวซวย!

"ไม่จริง...ไม่จริง..." ฮีลตันเพิ่งจะออกไปทำงานเมื่อตอนเช้า ทำไมเขาถึงไปที่สะพาน โบลท ซี ล่ะ? รถที่ประสบอุบัติเหตุต้องไม่ใช่ฮีลตัน...ต้องไม่ใช่เขาแน่ เจ้าของร้านมองเวอเรียน และเห็นเวอเรียนน้ำตาไหล เธอตกใจ เธอมองไปที่ทีวีแล้วถาม "คุณคะ คนที่อยู่ในข่าวเป็นญาติคุณเหรอ?" "ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้..." โทรศัพท์มือถือที่หล่นอยู่บนพื้นดังขึ้นอีกครั้ง เวอเรียนเรียกสติกลับมาจากอาการตกใจและกลัว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสายด้วยความตื่นตระหนก "ฮัลโหล คุณพ่อคะ เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดใช่ไหมคะ?" เสียงของจอห์นฟังดูหมดแรง "คนจากสถานีตำรวจติดต่อฉัน เธอเป็นภรรยาของฮีลตัน คิดว่าเธอควรจะรู้" จังหวะการเต้นของหัวใจหยุดทำงาน เหมือนว่าหัวใจเธอหยุดเต้น เวอเรียนไม่รู้ตัวว่าเธอมาถึงสถานีตำรวจได้อย่างไร เมื่อถึงสถานีตำรวจ เธอลงจากรถแทกซี่ ขาและทั้งร่างกายไม่มีแรง จอห์นยืนอยู่ด้านหน้าสถานีตำรวจ เขาใช้ไม้เท้าเดินมาหาเธอ ผู้ช่วยของจอห์นยืนอยู่ข้างหลังเขา เมื่อนายท่านฟัดด์เห็นเธอ เขาพูด "เข้าไปข้างในเถอะ ตำรวจขอให้เรามาที่นี่ พวกเขาจะบอกเกี่ยวกับสถานการณ์กับเรา" เหมือนวิญญาณของเวอเรียนจะโดนดูด สายตาเธอดูว่างเ