บทที่ 232 แซม จอยซ์ ตัวปลอม

ถ้าฉันไม่ใช่แซม แล้วทำไมฉันถึงเหมือนเธออย่างกับแกะล่ะ ด็อกเตอร์ คุณคงดูออกถ้าฉันไปทำศัลยกรรมเปลี่ยนหน้ามา" เรนหน้าบึ้ง แต่ก็ผ่อนคลายลงแล้วพูดว่า "ฉันคงคิดมากไปเองแหละ" "เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว คุณควรไว้ใจฉัน บอกฉันมาว่าจุดอ่อนของฮีลตันคืออะไร" เรนเม้มปากแล้วตอบ "ฮีลตัน มีความผิดปกติทางบุคลิกภาพ" "คุณพูดว่าอะไรนะ?" แซมตกใจ "คุณฟังไม่ผิดหรอก เขามีความผิดปกติทางบุคลิกภาพ เมื่อเขาถูกทำร้าย บุคลิกที่ สองจะแสดงออกมา" แซมถาม "แล้วคุณรู้ไหมทำยังไงถึงจะทำให้เขาแสดงบุคลิกที่สองออกมา?" เรนอึ้ง หันมามองแซม "คุณคิดจะทำอะไร?" "เป็นอะไรไปล่ะ? เป็นห่วงเหรอ? ทำให้เขาแสดงบุคลิกออกมาเอง เป็นประโยชน์กับคนนะ อีกบุคลิกคงไม่รู้ว่าใครคือเวอเรียนหรอก ใช่ไหม? และคุณ ในฐานะนักจิตวิทยา การควบคุมฮีลตันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับคุณหรอก จริงไหม?" "แต่ฉันไม่อยากทำร้ายฮีลตัน แซม ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันไม่สน และฉันก็มีสิ่งที่สำคัญ แต่ก็นั่นแหละ คุณไม่สามารถให้เขาเปิดเผยในที่สาธารณะ และจะทำร้ายเขาไม่ได้" โทรศัพท์ของแซมดัง ยานิโทรมา เธอไม่รับสาย เรนเลิกคิ้วแล้วถาม "เป็นอะไรไปล่ะ ยานิโทรมา ทำไมถึงไม่รับสาย" แซมเม้มปา