บทที่ 228 เธอค่อนข้างมีความสุขในการอยู่กับฮีลตัน ฟัดด์อีกคน

ฮีลตันนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานสีดำของเขา ดวงตาสีเข้มของเขาดูลึกลงไป ใบหน้าของเขาเย็นชา และทั้งร่างของเขาดูสมบูรณ์แบบ เธอไม่ได้เจอเขามาสองสามปี และไม่เพียงแต่ชายคนนี้ไม่แก่ แต่เขายังเปล่งประกายความเป็นชายให้หนักกว่าเดิมอีกด้วย เมื่อมองข้ามความผิดปกติของโรคสองบุคลิกแล้วนั้น ผู้ชายคนนี้ได้พรจากสวรรค์อย่างแท้จริง เขาทั้งหล่อ ฉลาด และสง่างามอย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อเธอรู้ถึงอาการป่วยของชายหนุ่มในตอนนั้น เธอก็ตระหนักว่าเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร และไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับด้านที่เขาเก็บซ่อนไว้เลยสักครั้ง ความรู้สึกของซีลาที่มีต่อฮีลตันนั้นซับซ้อนมาก เธอหลงใหลแต่ก็กลัวเขา แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจที่จะอยู่กับเขา แต่เธอก็ไม่สามารถยอมรับได้ว่ามีผู้หญิงอีกคนกำลังพรากเขาไปจากเธอ ถ้าเธอไม่สามารถมีฮีลตันได้ ก็ไม่มีใครทำได้ เมื่อสังเกตเห็นความเงียบของฮีลตัน ซีลาหัวเราะเบา ๆ ขณะที่กอดอกของเธอ เธอพูด “ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ?” ฮีลตันหมุนฝาปากกาเหล็กของเขาไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ เขาไม่เคยมองไปที่เธอตรง ๆ เลยสักครั้ง ขณะที่เขาพูดว่า “คุณหวังว่าจะให้ผมพูดอะไรกับคนที่จากไปโดยที่ไม่มีคำพูดอะไร มาโดยที่ไ