บทที่ 210 ไม่ว่าฉันจะเหมาะสมกับฮีลตันหรือไม่ ให้ฮีลตันเป็นคนตัดสินใจ

เวอเรียนซื้อขนมกองโตจากจุดพักรถ ไม่แน่ใจว่าเกิดจากการตั้งครรภ์ของเธอหรือเปล่าที่เธอเพิ่งอยากทานของว่างเหล่านี้แม้ว่าโดยปกติแล้วเธอจะไม่ได้ทานก็ตาม การขับรถจะใช้เวลาสี่ถึงห้าชั่วโมง สิ่งที่เวอเรียนทำในรถคือการนอนหลับ กินแล้วตื่น เธอทำเพียงสองสิ่งตลอดการเดินทาง คนหนึ่งกำลังนอนหลับ อีกคนหนึ่งกำลังกินขนมของเธอ ตอนนั้นเป็นเวลาบ่าย 3 โมง และใกล้จะบ่ายสี่โมงแล้วเมื่อพวกเขามาถึงนอร์ท ซิตี้ เนื่องจากเธอนอนหลับมากเกินไปในรถ เธอจึงรู้สึกตื่นตัว เป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เจอเจลลี่ บีนดังนั้นเธอจึงคิดถึงคนพาลตัวน้อย “ฮีลตันกลับบ้านของครอบครัวฟัดด์กันดีกว่า ฉันคิดถึงเจลลี่ บีนแล้ว” ฮีลตันพยักหน้าของเขาและสั่งคุช “พาเรากลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์” … เมื่อมายบัคสีดำขับรถเข้าไปในสนามหญ้าเมื่อมาถึงคฤหาสน์ของครอบครัว ฟัดด์ เจลลี่ บีนที่กำลังเล่นกับเซย์นีในห้องนั่งเล่นพร้อมกับรถไฟของเล่นสังเกตเห็น ฮีลตันและเวอเรียนทันที ผู้ที่ลงจากรถแล้วและกำลังมุ่งหน้าไปยัง บ้าน คนพาลตัวน้อยไม่ต้องการรถไฟของเล่นอีกต่อไปเพราะดวงตากลมโตของเธอเปล่งประกายด้วยความสุข และเธอก็วิ่งออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่ขา