บทที่ 172 เธอตกหลุมรักเขาจริง ๆ

ดวงตาของ เวอเรียน สั่นเครืออย่างแรงขณะที่เธอนั่งยอง ๆ อยู่ข้างโถชักโครก เธอได้กำจัดความเป็นไปได้นั้นในทันที... มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะทุกครั้งหลังจากที่เธอทำกิจกรรมกับ ฮีลตัน เสร็จเธอก็มักจะกินยาคุมกำเนิด... เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตั้งครรภ์ ตอนนั้นเองที่ ฮีลตัน คว้ามือของเธอ และดึงเธอมาหาเขา ดวงตาสีมุกคมเข้มของเขาจดจ่อที่เธออย่างอ่อนโยน เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดว่า “บางทีท้องของฉันมันก็รู้สึกไม่ดีเมื่อไม่นานมานี้ และช่วงนี้ฉันคงจะนอนดึกบ่อยเลยทำให้เดือนนี้ประจำเดือนยังไม่มา” ถ้าหากเธอตั้งครรภ์แล้วจะเกิดอะไรขึ้น มันมีโอกาสที่เธอจะตั้งครรภ์เหรอ? เมื่อความคิดนั้นแวบเข้ามาในใจของเธอหัวใจของ เวอเรียน ก็เต้นอย่างรุนแรง ฮีลตัน ไม่ได้ถามเธอเพิ่ม แต่สิ่งที่เขาทำคือยกมือขึ้นแล้วตบหน้าผากของเธอเบา ๆ “ยังรู้สึกแย่อยู่ใช่ไหม” เธอส่ายหัวและฝังร่างกายที่อ่อนแอของเธอซบไปที่ตัวของเขาและสวมกอดเอวของเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ไม่แย่แล้ว บางทีฉันอาจจะพักผ่อนน้อยในช่วงนี้ เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลไปนะคะ?” เวอเรียน เงยหน้าเล็ก ๆ ของเธอ และมองเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีพิรุธเธอจึงรีบบ