บทที่ 162 ฆ่าเธอโดยบีบคอเธอ!

เมื่อเธอเผชิญหน้ากับคำถามที่ดุเดือดของ ฮีลตัน จู่ๆ เวอเรียน ก็รู้สึกโกรธ “เมื่อคืนฉันอยู่ไหนคุณเป็นห่วงฉันเหรอ? เมื่อคืนฉันไม่ควรทิ้ง เจลลี่ บีน ไว้คนเดียว แล้วคุณล่ะไปไหนมา? ดวงตาสีเข้มของชายคนนั้นจ้องมาที่เธออย่างเศร้าหมองราวกับว่าเขากำลังจะกินเธอ มือใหญ่ที่จับข้อมือของเธอแน่นขึ้นทีละนิ้วแทบจะบดกระดูกของเธอ เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด "ฮีลตัน ฟัดด์ ปล่อยฉัน!" "ปล่อยเธอไปเหรอ ปล่อยให้เธอไปกับ ยานิ เควน อย่างนั้นเหรอ!" หัวใจของ เวอเรียน สั่นอย่างรุนแรงขณะที่ดวงตาของเธอจ้องมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ "ฮีลตัน ฟัดด์ คุณส่งคนมาตามฉันเหรอ?!" คำพูดที่น่าอับอายของเขาเหมือนกริชแทงเข้าที่หน้าอกของเธออย่างแรง ไม่มีเลือดบนมีด แต่เป็นอันตรายถึงชีวิต “ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น!” เธอตกตะลึง นั่นเป็นเรื่องจริง เขารีบร้อนที่จะไปสนิทสนมกับคนที่บลูเบเรสซิเดนซ์แล้วเขาจะมีความคิดที่จะส่งคนมาติดตามเธอได้อย่างไร? โอ้เธอยังคงเป็นที่โง่งมในความรักจนถึงตอนนี้! มุมปากซีดของเธอกระตุก “ในเมื่อคุณรู้แล้วทำไมคุณยังถามฉันว่าฉันทำอะไร ใช่ฉันอยู่กับ ยานิ เควน เมื่อคืนฉันค้างคืนที่บ้านของ ยานิ เควน!” “เวอเรียน มอนท์!”