บทที่ 128 คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ยิ้มให้คนอื่นในครั้งต่อไป

ฮีลตันคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอที่เคลื่อนไหวผิดปกติและดึงเธอเข้ามาหาเขาทันที เขาเตือนเธอด้วยน้ําเสียงที่นุ่มนวลในหูของเธอ "คุณไม่ได้รับอนุญาตให้จีบแซคคนนั้นอีกแล้ว" เจ้าชู้ เหรอ? "ฉันเคยจีบแซคตั้งแต่เมื่อไหร่? "ฉันไม่ได้ทํา..." ฮีลตันจ้องมองเธอในขณะที่ขมวดคิ้วตอนที่เขาช่วยเธอเช็ดน้ําตาออกจากใบหน้าของเธอ "ฉันรู้สึกหดหู่จากการกระทำที่แสนเย็นชาของคุณมาตลอดทั้งวัน เมื่อคุณต้องการให้ฉันไป มันจะเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะนั่งอยู่คนเดียวตลอดเที่ยงวันนี้ใช่ไหม" ฮีลตันคว้ามือของเธอในขณะที่พาเธอไปข้างหน้าโดยไม่มองย้อนกลับไป เขาสั่งเธอด้วยน้ําเสียงที่นุ่มลึกว่า "คราวหน้าคุณห้ามยิ้มให้กับผู้ชายคนอื่นอีกต่อไป” ใบหน้าเล็ก ๆ ของเวอเรียนหน้าแดง "คุณไม่มีเหตุผลเลย แล้วทําไมคุณไม่บอกให้ฉันอย่ามองผู้ชายอื่นเลยล่ะ" "ผมไม่ว่าอะไรถ้าคุณทำได้” เวเรียนพูดไม่ออก เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอเหลือบมองเขาด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอ เธอทำหน้าบึ้งแล้วพูดว่า "คุณขออะไรจากฉันมากขนาดนี้ ฉันจะขอจากคนที่ฉันเรียกว่าแฟนได้ไหมคะ?" หลังจากอารมณ์ฉุนเฉียวของเวอเรียนพุ่งขึ้น อารมณ์ของ ฮีลตันก็ฟื้นขึ้นมามากมายจนเขาหูผึ่งตั้งใจฟัง “เ