บทที่ 113 คุณมอนท์ขอลาออก!

เวอเรียนโยนแหวนเพชรลงบนโต๊ะและหันจากไป แขนยาวของฮีลตันจับข้อมือของเธอและถามว่า "ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในคืนนั้น?" เวอเรียนยิ้มเยาะ และมองกลับมาที่เขาด้วยดวงตาสีแดง "คุณกังวลเกี่ยวกับเซนย์มาก และคุณก็ห่วงใยแนนซี่มา แล้วคุณจะมีเวลาที่ไหนมาสนใจว่าฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์หรือมีอะไรเกิดขึ้นกันล่ะ?" เขาจะคิดแค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ และไม่มีความสำคัญ! ฮีลตันย่นคิ้วให้ลึกขึ้นดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และกักเธอไว้ที่บริเวณหน้าอกของเขา “ทำไมเธอต้องทำร้ายตัวเอง?” ความกังวลในดวงตาของเขาทำให้เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่แล้วเธอก็นึกถึงความจริงที่ว่าเขาอยู่ในโรงพยาบาลในคืนนั้นและดุร้ายต่อเธอเพื่อปกป้อง แนนซี่ แซนเดอร์ เขาทำให้เธออับอายต่อหน้า ยานิ เควน ดวงตาของเธอเริ่มแดงขึ้นและเธอพยายามที่จะผลักเขาออกไป เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า "คุณไม่จำเป็นต้องสนใจฉัน ต้องขอบคุณ ยานิ เควน ที่ส่งฉันไปหาหมอ ฉันสบายดี!" ยานิ เควน ยานิ เควน อีกแล้ว! ฮีลตันพยายามอย่างมากที่จะควบคุมอารมณ์ และพูดคุยกับเธอด้วยความใจเย็น แต่คราวนี้ไฟในใจของเขากำลังลุกโชนอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาและโกรธเก