บทที่ 1100 …พวกเขาทำมันในห้องทำงาน

เธอกัดปากตนเองและหัวเราะคิกคัก “ถ้าคุณพูดมาแบบนั้นแล้ว ฉันก็จะไม่ปฏิเสธค่ะ เจนิซ เบลล์ เธอยังอยู่ที่นี่ไหม?” มาร์คหรี่ตาลง ก้มตัวลงและขยับเข้าไปใกล้เธอ เขาวางแขนไว้บนไหล่เธอราวกับว่า เขาพร้อมที่จะกดเธอลงได้ทุกเมื่อ “หล่อนน่าจะอยู่แถวนี้แหละ ทำไม? เธอหึงเหรอ?” แอเรียนเลิกคิ้วหนึ่งข้าง “ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ คุณคิดมากไปหรือเปล่า? ไปทำงานต่อสิคะ เสร็จแล้วเราจะได้กลับบ้านกัน” เขาไม่ปล่อยเธอและยังคงมองเธออย่างหลงใหล เขาขยับเข้าใกล้เธอมากขึ้น ๆ ตอนนี้พวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน เขาสามารถเห็นแก้มอันบอบบางของเธอได้อย่างชัดเจน ผิวของเธอใสมากจนเขาสามารถมองเห็นเส้นเลือดสีเขียวใต้ผิวหนังของเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น สายตาของเขาก็เลื่อนต่ำลง คอที่เนียนของเธอปล่อยกลิ่นหอมอันน่าหลงใหลที่ดึงเขาเข้าสู่ภวังค์อย่างต่อเนื่อง เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์ของพวกเขาเร่าร้อนเกินไป แก้มของแอเรียนก็ร้อนผ่าว เธอยกมือขึ้นวางไว้บนหน้าอกตัวเองแล้วถอยกลับ "คุณจะทำอะไร? ถ้ามีคนมาเห็นเข้า ชื่อเสียงของคุณจะเสียไปเลยนะ” เขาจับมือที่อ่อนโยนของเธอมาวางไว้ที่ริมฝีปากของเขาแล้วจูบมัน “ไม่มีใครกล้าเข้