บทที่ 844

”แคโร ฉันเป็นคนเด็ดขาดที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผลอย่างที่พวกเขาคิด มันเป็นเพราะแค่ฉันชอบทำอะไรตามอำเภอใจ และมีอำนาจมากเกินไปถึงขนาดที่พวกเขาไม่ยอมให้ฉันถอนตัว พวกเขาร่วมมือกันฉีกฉันเป็นชิ้น ๆ” “แคโร ในอดีตพวกเขาพรากโอกาสที่ฉันจะได้เติบโตไปพร้อมกับเธอที่เมืองอู๋ และในตอนนี้เธอก็กลายเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว” “แคโร ไม่ต้องห่วงไปนะ” แล้วฉันต้องหมดห่วงเรื่องอะไรกันล่ะ?! ฉันได้ยินคำพูดเหล่านั้นอย่างชัดเจน ทว่าฉันก็ลืมมันไปหมดสิ้น เมื่อฉันตื่นขึ้นในวันถัดมา ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย มีเพียงความรู้สึกคลุมเครือว่าฉันฝันไปเมื่อคืนนี้ แต่จำความฝันไม่ได้ ฉันนวดขมับ ก่อนจะลุกขึ้นมาเปิดประตูรถ และเห็นว่าลูคัสยังคงนั่งอยู่ที่หน้ากองไฟ ดูเหมือนกองไฟนั่นจะไม่มอดลงง่าย ๆ ฉันเดินเข้าไปถามเขา “เราจะออกเดินทางกันตอนไหนคะ?” “อืม ตอนนี้แหละ” ลูคัสลุกขึ้น ก่อนจะเดินผ่านฉันไปนั่งที่เบาะคนขับ ฉันตัดสินใจย้ายจากเบาะหลังมานั่งที่เบาะข้างคนขับแทน ในตำแหน่งนั้น อาการเมารถของฉันน่าจะทุเลาลง และหวังว่าร่างกายของฉันจะสามารถอดทนไปได้ทั้งวัน ฉันขึ้นไปนั่งบนรถ ลดกระจกลงและเอาหัวพิงก