บทที่ 787

ฉันต้องเข้าข้างแอนดรูแน่นอนอยู่แล้ว ฉันไม่อยากเห็นเขาต้องกลายเป็นอย่างดิกสันในอดีต... ยิ่งไปกว่านั้น ฉันหวังว่าเอเลนจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงได้ตัดสินใจเงียบ ๆ ภายในใจ “อื้ม คุณไปพักผ่อนก่อนดีกว่าค่ะ” ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาผู้ช่วย [แคโรไลน์: ส่งคนไปจับตาดูควินซี่เอาไว้ หากมีการเคลื่อนไหวให้รายงานฉันทันที!] ฉันจะไม่ยอมให้ควินซี่ก่อความยุ่งเหยิงอีกแล้ว! เมื่อเดินขึ้นไปชั้นบน ฉันก็เห็นว่าแซคคารี่ยังคงหลับอยู่ในห้องนอน ในขณะที่ฉันผลักประตูเดินเข้าไป ร่างสูงก็ลืมตาขึ้นและมองมาที่ฉัน ฉันขำและถามเขา “คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ?” “ตั้งแต่ที่เธอกลับมาบ้าน” เขาตอบ ฉันมาดูแซคคารี่ตั้งแต่ที่ฉันเพิ่งกลับมาถึงคฤหาสน์ “ฉันปลุกคุณหรือเปล่า?” เขาส่ายหน้า และถาม “ใครอยู่ข้างล่าง?” “เอเลนค่ะ เอเลนกับเจดจะอยู่ที่นี่สักพัก อีกอย่าง สิ่งที่มาร์ตี้พูดที่โรงพยาบาล... ฉันรู้ว่าเขาจงใจพูดแบบนั้นใส่เรา อย่าไปใส่ใจเลยนะคะ ฉันรู้ดีว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควร ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ” แซคคารี่ส่งเสียงเบา ๆ ในลำคอเป็นการตอบรับ ฉันนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่เขา