บทที่ 786

ฉันชะงักไป และไม่คาดคิดว่าเธอจะถามฉันแบบนี้ ฉันครุ่นคิดและพูดขึ้น “เธอไม่มีทางหนีรอดไปได้หรอกนะ” “ฉันเป็นวายร้ายในสายตาเธอเหรอ? แต่ฉันหวังว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่นะ ฉันเพียงแค่ทำผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง” แค่ทำผิดพลาด... เธอพูดออกมาอย่างสบาย ๆ “เธอมันพวกขี้โกหก” ฉันเมินเธอ ก่อนจะถามพี่เชอริลกับเอเลนว่าพวกเธอจะอยู่ที่เมืองอู๋นานแค่ไหน พี่เชอริลบอกว่าเฮนรี่มีธุรกิจที่ต้องไปเข้าร่วมในเมืองอู๋เร็ว ๆ นี้ ดังนั้นพวกเขาจึงยังไม่กลับ พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่ออีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ เอเลนลังเล “ไม่แน่ใจเลยค่ะ” “คุณกลัวอะไรเหรอคะ?” ฉันถาม เอเลนสั่นหน้าและพูดขึ้น “ฉันไม่ได้กลัวอะไรค่ะ” ฉันเดินเข้าไปข้างในเพื่อกอดเจด เธอดูเชื่อฟังและเรียกฉันว่าคุณน้า ฉันยิ้ม “หนูคิดถึงคุณน้าไหมคะ?” “ค่ะ หนูคิดถึงคุณน้า” “ถ้างั้นหนูอยากไปอยู่ที่บ้านของน้าสักสองสามวันไหมคะ?” เจดถามอย่างมีความสุข “คุณแม่จะไปด้วยไหมคะ?” “แน่นอน คุณแม่ก็จะไปด้วย” ฉันให้เจดอยู่ที่นี่ไม่ได้ เอเลนจะถูกข่มขู่หากเจดอยู่ที่นี่ “ถ้างั้นก็ตกลงค่ะ หนูอยากไปบ้านของคุณน้า” บางทีอาจเป็นเพราะอยู่ ๆ เอเลนก็มาที่นี่ เจดจึงดูมีความสุข