บทที่ 784

ฉันไม่สามารถเข้าไปจุ้นจ้านกับปัญหาของดิกสัน เกร็ก ได้เลย อย่างไรก็ตามฉันต้องกลายเป็นคนนอก ถึงอย่างนั้น ฉันก็เชื่อว่าดิกสันจะสามารถจัดการปัญหาได้เป็นอย่างดี เพราะเขาเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดเขาไว้มากนัก เขานั้นเข้มแข็งเกือบเท่าแซคคารี่ มาร์ตี้รายงานบางอย่างให้แซคคารี่ทราบก่อนจะจากไป เขาย้ำแซคคารี่ “หายไว ๆ นะครับ ผมอยู่ที่ฟินแลนด์ได้ไม่นานนัก ยังมีอีกหลายเรื่องที่รอให้พี่ไปจัดการ” แซคคารี่ถามเขา “นายมีอะไรต้องทำเหรอ?” “ผมมีเรื่องด่วนที่ต้องกลับไปที่เมืองอู๋” “ถ้างั้นฉันจะให้นายเข้าถึงธุรกิจในฟินแลนด์ได้อย่างเต็มที่” มาร์ตี้ก้าวถอยหลัง “หมายความว่าไงครับ?” “คืนนี้ฉันจะกลับเมืองอู๋พร้อมกับคุณนายชิค” มาร์ตี้หน้าซีด แต่แซคคารี่กลับดูใจเย็น และมีท่าทางสบาย ๆ หลังจากมาร์ตี้ออกไป ฉันก็กอดไหล่ร่างใหญ่อย่างระมัดระวังและเอ่ยถาม “พี่รอง ทำไมคุณถึงรีบกลับเมืองอู๋นักล่ะคะ?” ร่างกายแซคคารี่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เขามีรอยแผลพวกนี้มานานหลายปีแล้ว รอยรูกระสุนใหม่ที่เฉียดหัวใจเขานั้นช่างดูน่าหวาดกลัว มีเพียงคอกับใบหน้าเขาเท่านั้นที่ปราศจากรอยแผลเป็น ฉันลูบไล้ผิวเขาอย่างนุ่มนวลด้วยนิ้วเรียวยาว เสียงท