บทที่ 758

ฉันนั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นหนึ่งกับลูก ๆ ที่นั่งนั้นมีจำกัด และเหล่าบอดี้การ์ดที่เหลือนั้นก็นั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นประหยัดด้านหลัง เด็ก ๆ ทั้งสองไม่สบายตัวเลยเมื่ออยู่บนเครื่องบิน พวกเขาร้องไห้ไม่หยุด แม้กระทั่งราฟที่ปกติแล้วจะเงียบก็ยังยากที่จะรับมือ ลีโอที่อุ้มราฟอยู่พูดขึ้น “บางทีนายน้อยกับคุณหนูคงยังไม่คุ้นชินกับการเดินทางด้วยเครื่องบิน และรับรู้ได้ถึงภาวะไร้น้ำหนักในระหว่างที่เครื่องบินบินขึ้น เลยทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัด สักพักน่าจะดีขึ้นครับ” ห้องโดยสารชั้นหนึ่งนั้นไม่ได้มีเฉพาะพวกเรา แต่ยังมีผู้โดยสารคนอื่นอยู่ด้วย การที่เด็กทั้งสองร้องไห้นั้นคงทำให้พวกเขารำคาญอยู่ไม่น้อย “เสียงดังมากเลย คุณช่วยทำให้พวกเขาเงียบลงได้ไหม?” เพราะพวกเราเป็นฝ่ายผิด ลีโอจึงขอโทษ “ขอโทษด้วยครับ นายน้อยกับคุณหนูยังไม่คุ้นเคยกับสิ่งนี้ เพราะพวกเขาแทบไม่เคยเดินทางทางอากาศเลย บางทีเมื่อเครื่องบินบินขึ้นสูงกว่านี้” คน ๆ นั้นหัวเราะเสียงดัง “ฮ่า ๆๆๆ นี่มันยุคไหนแล้ว นายก็ยังเรียกพวกเขาว่าคุณหนูกับนายน้อยบ้าอะไรนั่นอีก? นายคิดว่านายอยู่ในละครหรือยังไง?” เด็ก ๆ ร้องไห้ไม่หยุด ฉันไม่สนใจคน ๆ นั้น และพยาย