บทที่ 665

ฉันตอบแผ่วเบา “ก็ฉันเหงานี่คะ” แซคคารี่เลิกคิ้วขึ้นและถาม “เหงา?” หิมะตกเบาลงแล้ว ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะโปรยปรายภายในสวน และพูดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ “ก็คุณทิ้งฉันไว้แบบนั้น!” แซคคารี่ไม่ได้ต่อบทสนทนา เขายังคงเย็นชากับฉัน ดูเหมือนจะเป็นเพราะฉันชมบลูสันก่อนหน้านี้! เขาคิดว่าฉันถูกรูปร่างของบลูสันยั่วยวน! นั่นเป็นเพราะแซคคารี่รู้ว่าฉันหลงเสน่ห์รูปลักษณ์ของเขา! เราเดินกลับมาที่ห้อง เมื่อเข้ามาข้างใน ฉันรีบกอดแขนแซคคารี่ เขามองฉันด้วยสายตาเย็นชา และถาม “นี่มันอะไร?” ฉันเผชิญหน้ากับเขา ก่อนเอ่ยถาม “คุณโกรธฉันเหรอคะ?” เขาตอบนิ่ง ๆ “ไม่” ไม่อีกแล้ว เสียงใสถามต่อ “พี่รองหึงหรือเปล่าคะ?” เสียงทุ้มตอบอย่างเย็นชา “ไม่” “สำหรับฉันแล้ว พี่รองหล่อที่สุดเลยนะคะ!” ฉันเขย่งขาขึ้นไปจุ๊บคางแซคคารี่ ก่อนฉันจะเอามือกุมหน้าเขาไว้ และตรึงสายตาเขาไว้กับฉัน ฉันยิ้มและอธิบาย “สำหรับฉันแล้ว รูปลักษณ์ของคุณนั้นหาใครเปรียบไม่ได้เลย! พี่รองคะ ไม่มีใครเทียบกับคุณได้! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็จะยังรักคุณ แม้คุณจะไม่หล่อเหลา เพราะฉันรักคุณที่คุณเป็นตัวเอง ไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ของคุณ คุณเข้