บทที่ 661

โจชัวร์เป็นคนช่างพูด เขามักจะพูดในสิ่งที่ไม่ควร และยังพยายามข้ามขีดจำกัดของตัวเอง ในที่สุดเขาก็ได้รับข้อความจากแซคคารี่ “กลับไปที่สำนักงานใหญ่และรับบทลงโทษของนายซะ” ฉันหัวเราะและพูดกับตัวเอง “สมน้ำหน้า!” ... ผ่านไป 30 นาที กว่าที่แซคคารี่จะได้พบชาร์ลส เขานั่งอยู่บนม้านั่งใจกลางเมือง ไอร์แลนด์นั้นเหน็บหนาวในเฉพาะช่วงเดือนมีนาคมและเมษายน ชาร์ลสนั่งงอตัวอยู่บนเก้าอี้ราวกับคนไร้บ้าน แซคคารี่นั่งลงข้างเขาและเอ่ยถาม “มีเรื่องอะไร?” พวกเขาเป็นอริที่ต่อสู้กันเพื่ออาณาเขตในยุโรปมาตลอด แต่ว่าพวกเขาก็เข้าอกเข้าใจกันในฐานะคู่แข่ง แม้พวกเขาจะต่อสู้กัน แต่ทั้งคู่ก็ทำงานร่วมกันหลายปีมานี้ พวกเขาได้สร้างความสัมพันธ์ขึ้น มันคงไม่ผิดอะไรที่จะบอกว่าพวกเขาคือเพื่อนกัน! ชาร์ลสเอ่ยขึ้นพร้อมความเศร้าภายในใจ “ผู้หญิงของฉันเพิ่งจะกลายไปเป็นภรรยาของคนอื่น นายคิดว่าฉันจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี?” แซคคารี่นิ่งเงียบ เขาไม่เคยปลอบใครมาก่อนนอกจากแคโรไลน์ และไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องให้คำปรึกษากับใครด้วย ถึงอย่างนั้นเขาก็เข้าใจความรู้สึกของชาร์ลส เขาไม่กล้าแม้จะจินตนาการถึงความรู้สึกสูญเสียนั่น! “แซคคารี่ สำหร