บทที่ 643

เขาตอบอย่างใจเย็น “ฉันไม่รู้” ฮึ่ม! เขารู้วิธีที่จะวางท่าอย่างสุขุม! ฝนตกที่อย่างหนัก ดิกสันคอยมองฉันจากในรถอย่างไม่วางตา ในตอนแรกฉันอยากจะเมินแซคคารี่และออกมาในทันที แต่ทว่าเขาพูดขึ้นอย่างเฉยเมย “อย่าให้ฉันต้องขู่เธอนะ” ‘อย่าให้ฉันต้องขู่เธอนะ...’ นั่นก็เป็นการข่มขู่แล้ว! ฉันชะงัก และเอ่ยถาม “คุณต้องการบ้าอะไรเนี่ย?” “ฉันบอกเธอแล้ว มาร์ตี้ขอให้ฉันมารับเธอ” แซคคารี่พูดตามความเป็นจริง ราวกับว่าเขาจะไม่จากไปไหน หากวันนี้เขาทำภารกิจไม่สำเร็จ หรือไม่เขาก็จะไม่ยอมปล่อยฉันไป! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันได้เห็นอีกด้านที่ชอบกดขี่ของเขา? ราวกับว่าเขามีวิธีการของเขาเอง! ในวันนั้นฉันเข้าใจดีว่าคงจะแก้ปัญหานี้อย่างสงบสุขไม่ได้ ในส่วนของดิกสัน ฉันโน้มตัวไปหาเขา และพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันจะให้ผู้ช่วยของฉันพาคุณไปส่งที่บ้าน โอเคไหม? ไว้ฉันจะไปเล่นกับคุณในอีกสองสามวันนะคะ” แววตาของดิกสันเต็มไปด้วยความผิดหวัง ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ต้องการทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบากสำหรับฉัน เขาตอบตกลง “ก็ได้” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้ช่วยของฉันก็รีบขึ้นรถและพาดิกสันออกไปทันที หลังจากที่ดิกสันจากไปแล้ว ในที่สุด