บทที่ 628

แซคคารี่ดุฉันที่ทำตัวไร้สาระ ฉันลากฝีเท้าตัวเองเเล้วหยุดนิ่งอยู่ที่ทางเดิน ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าฉันคงจะเดินตามเขาไม่ทันเเน่ เขาจึงหยุดหันมาส่งสายตาที่เย็นชาให้ฉัน สายตาของเขานั้นเยือกเย็นจนฉันไม่สามารถเห็นตัวเองในดวงตาของเขาได้เลย! ฉันครุ่นคริดอย่างยากลำบาก หลังจากนั้นไม่นาน ฉันถามออกไปอย่างจริงจัง เเละระมัดระวัง “คุณหมายความอย่างไรที่บอกว่าไร้สาระ?” แซคคารี่ไม่สนใจฉันเลย เขาเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์โดยลำพัง ฉันไม่ได้ตามเขาเข้าไป เเต่กลับหันหลังเดินออกมาจากคฤหาสน์เพื่อเดินไปยังทุ่งดอกไซเลนทัสข้าง ๆ ถนน และเด็ดดอกไลเซนทัสสีชมพูขึ้นมา ฉันวางดอกไม้ไว้ข้างกาย เเละจึงนอนลืมตาลงบนข้างถนน ฉันมีรูปร่างที่เพรียวบาง เเละสวยงาม ไม่เพียงเเค่นั้น ฉันยังสวมชุดเดรสพร้อมกับดอกไม้มากมายอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันเชื่อว่ามันคงเป็นภาพที่สวยงามมาก ตอนที่แซคคารี่มองมาที่ฉันจากหน้าต่างชั้นสอง ฉันคงจะดูน่าดึงดูดทีเดียว การกระทำของฉันนั้นดูเข้าใจได้ยาก คนปกติธรรมดาคงจะไม่ทำแบบนั้นเเน่! แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฉันเมาเลยเข้าใจการกระทำของฉันได้ ถึงเเม้ว่าฉันจะแสร้งอาการเมาของฉันเป็นส่วนใหญ่ เเต่ฉันเช