บทที่ 627

หัวของฉันเบลอไปหมดในคืนนั้น ฉันได้ยินเสียงหนึ่งกำลังอธิบาย “พี่รอง นี่คือหัวหน้าของตระกูลชิคครับ ผู้หญิงคนนี้เเย่งตระกูลชิคไปจากพี่! เธอเมา เเต่ผู้ช่วยของเธอไม่ได้อยู่ด้วย เธอเคยช่วยผมเอาไว้เมื่อก่อน ผมก็เลยไม่สามารถทิ้งเธอไว้คนเดียวได้ ผมเลยคิดว่าผมจะส่งเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย” ชายคนนั้นถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “นายใจดีขนาดนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน?” โจชัวร์เงียบ “พาเธอไปที่รถของนาย” เเซคคารี่สั่ง “พี่รอง รถของผมเสียกระทันหัน! พี่ช่วยพาเราไปส่งได้ไหม? เธอค่อนข้างเชื่อฟังตอนที่เธอเมา ผมสาบานเลยว่าเธอจะไม่ก่อกวนเเน่นอน” แซคคารี่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เเต่ถึงอย่างนั้นโจชัวร์ได้รับโทรศัพท์จากใครบางคน เขาเลยต้องทิ้งเราไปตอนนาทีสุดท้าย พูดตามตรงฉันก็ไม่เเน่ใจว่าเรื่องด่วนของเขานั้นจริงหรือปลอม โจชัวร์สั่งคนขับให้จอดรถส่งเขา หลังจากนั้นในรถก็มีเเค่ฉันกับเเซคคารี่! ฉันเอนหัวลงไปซบไหล่ของแซคคารี่ตั้งใจ ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่ได้พลักฉันออก เเต่เขากลับกดเปิดหน้าต่างลงเเทน ฉันกอดเเขนเขาเเล้วพูดเบา ๆ “ลีโอ” “หึ เธอยังสามารถเรียกชื่อลีโอได้อีกเหรอ” จู่ ๆ ชายหนุ่ม