บทที่ 499

คำพูดของฉันดูเหมือนจะทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของดิกสันอย่างเจ็บปวด เขาเซไปเล็กน้อยตอนที่เดินถอยกลับ ชายหนุ่มที่แข็งแกร่งมองมาที่ฉันด้วยดสายตาที่แดงก่ำ ฉันพูดกลับไปอย่างเสียดแทง “คุณทำมันมากเกินไปแล้ว!” ดิกสันได้ข้ามเส้นจริง ๆ ตอนที่เขาหลอกลวงฉัน ดิกสันเห็นสภาพตอนที่ฉันทรุดลงร้องไห้ เขาจึงรีบเกลี้ยกล่อมฉันด้วยเสียงต่ำของเขา “แคโร สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณตอนนี้คือเรื่องที่อยู่ตรงหน้าของคุณ คุณรู้ใช่ไหม?” สิ่งที่สำคัญที่สุดที่อยู่ตรงหน้าฉันคือลูก ๆ ของฉัน ฉันวิ่งจากออกมาอย่างเร่งรีบ ดิกสันตามฉันมาติด ๆ เขาเรียกชื่อของฉัน ก่อนที่ฉันจะขึ้นรถ “แคโร” ฉันไม่สนใจเขาและขับรถออกมา ฉันขับรถออกมาไม่ไกลมากก่อนที่จะหยุดรถตรงริมถนน ฉันโทรศัพท์ไปหานายท่ายเลวิส แต่เขาไม่รับสาย ฉันจึงรีบดิ่งรถกลับไปที่คฤหาสน์เพื่อหาลีโอ ฉันตามลีโอขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ และเราก็ไปถึงยังคฤหาสน์บนยอดเขา คฤหาสน์ของดิกสันนั้นยังคงมีคนอาศัยอยู่ เด็กน้อยห้าหกคนกำลังวิ่งเล่นกัน แต่ฉันไม่เห็นเด็กแฝดทั้งสองคนเลย บางทีพวกเขาทั้งสองน่าจะอยู่ที่คฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง ฉันเดินใกล้เข้าไปที่คฤหาสน์อย่างกังวลจนพี่เลี้ยงเด็กเห็