บทที่ 444

อากาศของหนานจิงเป็นที่น่าพอใจ แสงแดดอันอบอุ่นของเดือนธันวาคมส่องลงมาที่ชายสวมกางเกงคาร์โก้สีดำ เขายังคงหล่อเหลา แม้ว่าฉันจะไม่ได้เจอหน้าเขาเป็นเวลาหนึ่งเดือน ใช่แล้ว หล่อเหลา ฌอน-โน หรือ วอลเลซ เขามีใบหน้าที่ดึงดูดใจใคร ๆ ก็ตาม เขาเดินเข้ามาหาเราพร้อมกับสวมแว่นกันแดด รองเท้าบูทคู่ที่เขาสวมเป็นประกายเจิดจ้า จนดูเหมือนเอลฟ์ที่ตกสู่แดนมนุษย์ ญาติและแขกของตระกูลมาร์คัสส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา พวกเขาไม่ค่อยเห็นคนหน้าตาดีขนาดนี้ นับประสาอะไรกับรถหรูระดับไฮเอนด์หลายสิบคันที่จอดอยู่ด้วยกัน สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และความอิจฉาริษยา หมอขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า “คุณเป็นใครครับ?” วอลเลซยังคงสวมหูฟังอยู่ พวกมันไม่ใช่สีชมพูอีกต่อไป แต่เป็นสีน้ำเงินแทน แต่พวกยังคงหุ้มด้วยเพชรเม็ดเล็ก ๆ ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงสวมหูฟังไว้ที่หูของเขาเสมอ วอลเลซเข้ามาหาเรา และหัวเราะเมื่อเขาแนะนำตัวเองว่า “ผมเป็นเพื่อนของเจ้าสาว เดิมทีผมวางแผนจะไปรับครอบครัว แต่ผมมาสาย น่าเสียดายที่รถหรูหลายสิบคันไม่ได้ถูกใช้งาน เพื่อเป็นการขอโทษ ถือว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นของขวัญให้เจ้าสาว เรน เธอคิดว่าไง?” วอลเลซรู้จักล