บทที่ 389

ท่าทางนั้นของเขาทำให้ฉันเกือบลืมไปเลยว่าโดนจับตัวมา! แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติ! ฉันเหลือบมองไปอีกทาง ก่อนจะเห็นซัมเมอร์ที่ยังนอนสลบไม่ได้สติ แต่ไม่ใช่แค่นั้น มันมีรอยเลือดติดอยู่บริเวณหน้าผากของเธอ จนทำให้ฉันเริ่มกังวลจนนั่งไม่ติดและหันไปถามฌองทันควัน “เธอจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?” “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอีกสักพักเธอก็ฟื้น” ฉันกำลังจะพูดต่อ ทว่าอีกฝ่ายกลับลุกเดินไปหาผู้ชายที่อยู่เดินไปก่อนเมื่อครู่ พร้อมคุยกันเสียงเบาจนจับใจความไม่ได้ เกือบสองหรือสามชั่วโมงต่อมา เราก็มาถึงชายแดนของเอสตันเซีย พอก้าวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ ร่างทั้งร่างก็สั่นสะท้านทันที! อากาศด้านนอกช่างหนาวเหน็บ และดูเหมือนฌองจะจับสังเกตได้ เขาเลยถอดแจ็คเก็ตหนังที่ด้านในมีขนแกะหนานุ่มมาคลุมให้ฉัน ใบหน้าหล่อยักคิ้ว “ไงล่ะ ฉันดูแลเธอดีอย่างที่พูดจริง ๆ” “ฌอง อย่าโปรยเสน่ห์ไปทั่วสิวะ” ฌองตีมึนพลางก้าวไปยืนข้างชายคนนั้น พวกเราเดินเท้าไปเรื่อย ๆ เกือบห้านาที ก่อนที่ราบกว้างจะปรากฏแก่สายตา ด้านหน้านั้นมีกลุ่มชายฉกรรจ์พร้อมอาวุธครบมือยืนอยู่ประมาณยี่สิบสามสิบคน ฌองกระตุกยิ้ม “เราพาพวกเธอมาแล้ว” เขาบอก พลันคนที่เป็นหัว