บทที่ 307

มาร์ตี้ขยิบตาหนึ่งทีเชิงหยอกล้อ ทำให้อีกฝ่ายดูหล่อพราวเสน่ห์ ฉันหลับตาลงพร้อมกลั้นหายใจ “อย่ามาขยิบตาให้ฉันนะ” เอ่ยเสียงเบา เขาหัวเราะออกมาพลันถาม “ทำไมเหรอ?” “ก็ตาของนายมันสวยเกินไปน่ะสิ” ฉันตอบกลับไปแบบติดตลก ทว่าทันทีที่เอ่ยจบ บรรยากาศรอบตัวกลับอึมครึมขึ้นอีกครั้ง แคโรลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะเห็นหน้าที่กระอักกระอ่วนของมาร์ตี้ “ฉันต้องไปแล้ว” เขากลืนน้ำลาย “เจอกันพรุ่งนี้นะทุกคน” ร่างบางมองภาพเร่งรีบของเพื่อนชายแล้วหันไปถามคนรักด้านหลัง “จะรีบอะไรขนาดนั้น?” ใบหน้าหล่อของแซคคารี่ยังคงเย็นชา และไม่ตอบอะไร ร่างสูงเงียบปิดปากเงียบตลอดทางที่ขับรถกลับมาเมืองเอสปู ฉันโดนเขาเมินใส่โดยสมบูรณ์ แม้ว่าจะพยายามชวนคุยขนาดไหน จนเริ่มรู้สึกเบื่อ และเลือกที่จะหันมองออกนอกหน้าต่างแทน หิมะตกหนักที่ฟินแลนด์ในตอนนี้ ครั้งล่าสุดที่ฉันมาที่นี่ ก็เพื่อมาดูแสงเหนือ แต่โชคร้ายที่มันไม่ได้เกิดขึ้นได้ทุกครั้งดั่งใจคิด สุดท้ายแล้วก็ได้แต่หวังว่ารอบนี้จะได้เห็นมันบ้าง หนึ่งชั่วโมงต่อมา รถคันสวยก็มาถึงคฤหาสน์ของแซคคารี่ ร่างสูงจอดรถไว้ตรงหน้าประตู ก่อนจะเปิดประตูลงไปจัดการกระเป๋าที่ท้ายรถโดยไม่ได้ส