บทที่ 523: การเดินทางลงเลนหน่วยความจำ

แอ๊บบี้ ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและคิดว่าเธออ่านผิด จากนั้นมือของเธอแตะรอยสักโดยไม่รู้ตัวเพื่อชี้แจงสิ่งที่เธอเห็น  ร่างของ ไมเคิล แข็งทื่อกับสิ่งนี้และเอื้อมมือไปจับมือของ แอ๊บบี้ ในขณะที่เขาหันหลังกลับเพื่อเผชิญหน้ากับเธออย่างช้าๆ การจ้องมองเธอของเขาอ่อนโยน และสิ่งนี้ทําให้การเต้นของหัวใจของแอ๊บบี้ เร่งตัวขึ้นและวูบวาบ "ไมเคิล..." ด้วยการเรียกชื่อของเขา ไมเคิล โน้มตัวเข้าหาเธอโดยไม่ลังเลและกดริมฝีปากของเขากับ แอ๊บบี้ ในขณะที่เธอกระพริบตาอย่างว่างเปล่า  เธอก็ไม่ได้ขยับหรือผลักเขาออกไป แต่แค่จ้องมองไมเคิลขณะที่เธอถูกจับตัวไป หัวของเธอขุ่นมัวด้วยความคิดที่ไม่สามารถควบคุมได้และพวกเขาก็มาหาเธอทั้งหมดในครั้งเดียว ช่วงเวลาที่เธอใช้เวลากับ ไมเคิล เล่นผ่านความคิดของเธอเหมือนภาพยนตร์กระพริบผ่านทีละเรื่อง แอ๊บบี้ ไม่สามารถเข้าใจพวกเขาทั้งหมดได้ในทันทีนั้น ดังนั้นเธอจึงสามารถจ้องมอง ไมเคิล ต่อไปซึ่งยังคงจูบเธออยู่ ในทางกลับกัน ไมเคิล รู้สึกยินดีที่ แอ๊บบี้ ไม่ได้ตบหน้าเขาครั้งใหญ่ ดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือออกไปจับหัวของเธออย่างกล้าหาญและจูบให้ลึกขึ้น ขณะเดียวกันข้างนอก วิลเลียม โอบแขนไว้รอบเอวของ วาเลเ