บทที่ 522: คนที่ดีมักจะเป็นผู้แพ้เสมอ

วาเลเรีย เปิดประตูและพูดว่า "สามีของฉันอยู่ที่นี่!"  ผมของ แอ๊บบี้ ยังเปียกอยู่และเธอก็ประหลาดใจเมื่อเห็น วิลเลียม เขายิ้มอย่างไม่แยแสและพูดว่า "ลงมา เมื่อเธอพร้อมฉันจะลงไปที่ชั้นล่างเพื่อเตรียมอาหารเย็น"  แอ๊บบี้ มองออกไปหลังจากเห็นว่า วิลเลียม ลงไปชั้นล่างและถามว่า "สามีของคุณกังวลไหมว่าฉันจะเกาะเธอกิน? ทําไมเขาถึงจับตาดูคุณอย่างใกล้ชิด?"  "ไม่หรอก แอ๊บบี้ เขาไม่ได้มาที่นี่คนเดียว ไมเคิล ก็อยู่ที่นี่ด้วย" วาเลเรีย รู้ว่าในที่สุดสิ่งนี้จะถูกเปิดเผย ดังนั้นจึงไม่มีประเด็นที่จะซ่อนมันจาก แอ๊บบี้  "ไม่เป็นไรฉันจัดการได้ ฉันจะไม่หลอก วิลเลียม" แอ๊บบี้ สัญญา  ในขณะเดียวกัน ไมเคิล กําลังทําสเต็กชิ้นหนึ่งในครัวด้วยผ้ากันเปื้อนรอบเอวของเขา วิลเลียม จ้องมองเขาที่ประตูและถามว่า "นายจัดการมันได้ไหม? ถ้าไม่ ฉันจะเอาออกมันไปจากที่นี่"  "ใด้สิ สบายมาก. เธอเคยรัก สเต็ก ที่ฉันทํา..." "เดี่ยวนะ เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ํา!" วิลเลียม ตัดเขาออกและพูดว่า "เธอจําไม่ได้ด้วยซ้ําว่าพวกเธอทั้งคู่ผ่านอะไรมาบ้างในตอนนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะจํารสชาติของสเต็กของนายได้"  "ฉันแค่รักษาความหวังของฉันไว้ เราเคยสนิทสนมกัน