บทที่ 462: ไม่คุ้นเคยกับเขา

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จวิลเลียมก็ส่งวาเลเรียไปทํางาน เมื่อเธอมาถึงเธอมุ่งเน้นไปที่งานที่ค้างอยู่ เพราะเธอหายไปสองสามวัน สามชั่วโมงผ่านไปในพริบตา เธอเหยียดร่างกายของเธอและรู้สึกกระหายน้ําเล็กน้อย เมื่อเธอกําลังจะคว้าเครื่องดื่มเธอได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่ง ทันใดนั้นเสียงของแอ๊บบี้ก็ดังขึ้น "วาเลเรีย! คุณบราวน์!" วาเลเรียลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องทํางาน แอ๊บบี้มาจากทางเดินพร้อมพวงดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอและยิ้มขณะที่เธอยื่นให้วาเลเรีย "ขอแสดงความยินดีกับคุณบราวน์!" "โอ้โห!" วาเลเรียจ้องมองเธอแต่ก็ยังยอมรับดอกไม้อย่างสุภาพ "ขอบคุณค่ะ!" "มาเถอะ กอดฉันหน่อย!" แอ๊บบี้กอดเธออีกครั้ง " ในที่สุดคุณสามารถเป็นคู่รักกับวิลเลียมได้ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป!" "มาคุยกันที่ห้องทํางานของฉันกันเถอะ!" วาเลเรียพาแอ๊บบี้เข้าไปในห้องทํางานของเธอ จากนั้นแอ๊บบี้ก็มองไปรอบๆ "ว้าว... ไม่เลว! คุณดูเหมือนเจ้านายจริงๆ!" "ฮ่าๆ! เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ ฉันเป็นเจ้านายของบริษัทนี้มาโดยตลอด!" เบรลินน์เข้ามาพร้อมชาสองถ้วยแล้วยิ้ม "คุณคลาร์ก โปรดดื่มชาหน่อย!" "ขอบคุณค่ะ ประธานแซนเดอร์ส! คุณใจดีมากที่จะเทชาให้เรา