บทที่ 440: อย่าลืมยาแก้ปวดของเธอ

"ทาลิธาเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ เธอเป็นลูกสาวของเรลิน!" หลังจากที่แอ๊บบี้พูดอย่างนั้น เธอก็ตระหนักว่าเธอควรพูดประโยคของเธอให้ดีขึ้น เพราะวาเลเรียยังไม่ยอมรับอาร์เชอร์เป็นพ่อที่แท้จริงของเธอ "ดูที่ปากใหญ่ของฉันคุณยังไม่ได้ตัดสินใจยอมรับพ่อของคุณ อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเรลิน ไม่ควรสําคัญกับคุณ วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ" วาเลเรียถอนหายใจและพูดว่า "ไม่เป็นไร แต่ความรู้สึกทั้งหมดของฉันถูกกักขังไว้ แม่ของฉันได้รับความเดือดร้อนมากเพราะเขา แต่เขาขอโทษตลอดเวลา ดังนั้นฉันไม่คิดว่าเขาเป็นคนเลว ถึงแม้ฉันจะได้เจอเขาแค่ 2-3 ครั้ง แต่ฉันรู้ว่าเขาแตกต่างจากโรนัลด์ เขาอ่านอารมณ์ของฉันอย่างระมัดระวังและกลัวที่จะทําให้ฉันอารมณ์เสียโดยการพูดในสิ่งที่ผิด นอกจากนี้เขาไม่ได้โกรธฉันไม่ว่าคําพูดของฉันจะรุนแรงแค่ไหนก็ตาม หลังจากมีชีวิตอยู่มานานกว่ายี่สิบปีนี่อาจเป็นครั้งแรกที่ฉันประสบกับความรักของพ่อ..." " วาเลเรีย ถ้าเป็นเช่นนั้นคุณควรยอมรับเขาเป็นพ่อของคุณ ทําไมคุณถึงทรมานตัวเอง? เขาไม่มีทางเลือกในตอนนั้น และนั่นเป็นความผิดของสะวันนาทั้งหมด เขาเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆ ไม่ใช่เหรอ" "แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่อฉันจํา