บทที่ 232: เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

วันรุ่งขึ้นวาเลเรียและวิลเลียมลงจอดที่สนามบินนานาชาติที่บี ซิตี้ หลังจากอยู่บนเครื่องบินเป็นเวลาเกือบยี่สิบชั่วโมง มันเพียงไม่กี่ชั่วโมงจากรุ่งสางขณะที่พวกเขาสัมผัสพื้น แต่วาเลเรียตื่นเต็มตาเพราะเธอได้พักผ่อนได้ดีบนเครื่องบิน เธออยากไปบ้านแอ๊บบี้อย่างรวดเร็ว และวิลเลี่ยมก็พาเธอไปในที่ที่เธอปราถนา แอ๊บบี้ได้เดินไปที่ห้องนั่งเล่นคร่ําครวญเพื่อตรวจสอบเสียงเมื่อเธอเห็นคนที่ไม่คาดคิด เธอร้องว่า "วาเลเรีย! ทําไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณจะกลับมา!?" "เซอร์ไพรส์!" วาเลเรียหัวเราะและมอบของที่ระลึกของแอ๊บบี้ให้เธอ "นี่สําหรับคุณ เปิดดูและบอกฉันถ้าหากว่าคุณชอบ" "ฉันรู้ว่าฉันจะรักมัน"แอ๊บบี้ตอบโดยไม่ต้องมองไปที่มัน"ขอเวลาไม่กี่นาที ฉันจะอาบน้ําและเราจะกินอาหารเช้าที่วูล์ฟกรุ๊ป วันนี้ฉันจ่ายเอง!" วาเลเรียนั่งบนโซฟาและยิ้มให้กับคําพูดของเธอ"รีบขึ้นแล้ว ฉันหิวแล้ว" เธอไม่ได้รอนาน แอ๊บบี้กลับไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็วในชุดเสื้อผ้าสดโดยไม่ต้องแต่งหน้าใด ๆ ในขณะที่เธอลากวาเลเรียออกจากประตูอย่างตื่นเต้น วาเลเรียเล่าถึงการผจญภัยของเธอกับเพสลีย์และแดนย่าระหว่างทางไปที่วูล์ฟกรุ๊ป แอ๊บบี้หัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อเธ