บทที่ 166: นั่นคือขาของเธอ

ในตอนบ่าย เธอขอตัวโดยบอกว่าเธอต้องจัดการเรื่องบางอย่าง อย่างไรก็ตาม เธอกลับมาที่เลควิวเนสท์ ทุกอย่างก็เหมือนกับวันที่พวกเขาทะเลาะกัน เธอไม่ได้ทำความสะอาดในวันนั้น ขณะที่เธอจากไปอย่างเร่งรีบ วิลเลียมจะไม่กลับมาทำความสะอาดแน่นอน เธอหวนคิดถึงความทรงจำอันแสนหวานที่เธอแบ่งปันกับวิลเลียม ขณะที่เธอจ้องมองไปที่บ้านรกร้าง เมื่อวาเลเรียก้มลงทำความสะอาดระเบียบ ก็เกิดความเจ็บปวดขึ้นทันทีทันใด หลังจากที่เธอทำเสร็จแล้ว เธอเดินไปที่ห้องด้วยฝีเท้าหนักๆ เธอสามารถมองเห็นกระเป๋าเดินทางของเธอได้เมื่อเธอเปิดประตู สัมภาระถูกจัดเมื่อพวกเขาทะเลาะกันเป็นครั้งแรก เธอนั่งข้างเตียงและจ้องมองไปที่ว่างเปล่า ขณะที่เธอมองดูกระเป๋าเดินทาง ครั้งสุดท้ายที่เธอกลับมาจัดกระเป๋า วิลเลียมรีบเร่งห้ามไม่ให้เธอจากไป ครั้งนี้เขาจะทำเช่นเดียวกันหรือไม่? เธอรู้ว่ามันเป็นเพียงความคิดที่ปรารถนาของเธอเท่านั้น วิลเลียมยอมรับแล้วว่าพวกเขาเลิกรากันแล้ว แล้วเขาจะห้ามเธอทำไม? วาเลเรียสามารถเดินออกไปพร้อมกับสัมภาระของเธอได้อย่างง่ายดาย แต่เธอไม่เต็มใจที่จะจากไป ถ้าเธอจากไปในวันนั้น เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะกลับมา ดังนั้นเธอจึงหวังว่าวิลเลียมจะ